تاریخ علمای بلخ صفحه 10

302. عبدالحق مذنب

عبدالحق مذنب، یکی از عرفا و شعرای مشهور خطه ادب پرور بلخ در قرن 13 هجری به شمار می رفت. وی در بلخ به عالَمِ هستی قدم نهاد و پس از کسب معارف دینی،

امامتِ یکی از مساجد بلخ را به عهده گرفت. مذنب شعر هم می سرود. این ابیات از اوست(1):

هاتف می گفت دی با همه سوز و گداز

ای فلک امروز ساز جامه سیاه و کبود

ماه نقابتِ شعار، مهرِ مروت دثار

مهبطِ انوارِ حلم، مظهرِ آثارِ جود

چون دَمِ آخر رسید تا به سرای جنان

کرد ازین خاکدان، طایر روحش صعود

روی سیه شد حسود، از سر جرأت گذشت

مذنب ما نیز گفت: «مبدأ خیرا وجود»

303. عبدالحمید بن محمّد بن حسین سمسار دَرَسْتُوَی

ابو احمد عبدالحمید بن محمّد سمسار دَرَسْتُوَی، یکی از محدّثان نامی عصر خود به شمار می رفت. او روایاتش را از طرق افراد مختلف نظیرِ عثمان بن أبی شیبه،محمّد بن

سلیمان لُوَین، ابراهیم بن سعید جوهری، سُوّار بن عبد اللّه عنبری و حسن بن عرفه عَبْدی

نقل کرده است. نیز رُواتی مانند، محمّد بن اسحاق قطیعی، عمر بن محمّد بن بُسْنَک، یوسف بن عمر قوّاس، محمّد بن علی بن فضل بن نجاح، ابوالعباس محمّد بن نصر بن