تاریخ علمای بلخ صفحه 111

پرداخت.

ادریسی می گوید: من از فرزندش محمّد بن عبید اللّه شنیدم که می گفت: پدرم جز فرغانه، به جای دیگری سفر نکرده و جز از مَسعده بن أسمع قُباوی و سایر مشایخ ساکن سمرقند چیزی یادداشت نکرده است. مَسعده بن أسمع بن مَسعده بن مبارک بن زید بن احمد فرغانی قباوی، در قبا که از شهرهای بزرگ فرغانه است، اقامت داشت. او در اواخر عمر به سمرقند رفت و به تدریس علوم پرداخت؛ ابوبکر عبید اللّه بلخی از شاگردان او بود. بلخی مطلبی را از فُضیل نقل می کند که گفت: من در میان مسجد الحرام

مشغول نماز بودم، جوانی در نزدیکی من نماز می خواند، ولی مانند نماز جوانان، نماز خود را سلام داد. به او گفتم: بنده خدا، آیا می دانی در برابر چه کسی ایستاده ای؟ و با چه کسی سخن می گویی؟ جوان گفت: اگر همت تو و نماز تو این باشد که بدانی در محضر چه کسی هستی و با کی حرف می زنی، و تعهدی در فهم و درک نماز نداشته باشی آن چه نمازی است. فضیل با شنیدن این حرف به سختی گریست(1).

409. عبید اللّه بن محمّد بن محمّد زاهد بلخی

ابوالقاسم عبید اللّه بن محمّد بن محمّد بن حامد زاهد بلخی، دانشمند بلخی، ساکن نیشابور بوده و از همین روی ابو عبد اللّه حاکم نیشابوری او را در شمار محدّثان نیشابور

آورده است(2). درباره او بیش از این اطلاعاتی در دست نیست.

410. عبید اللّه بن محمّد هارون فریابی

ابوالحسن عبید اللّه بن محمّد بن هارون فریابی مقدسی، از محدّثان عصر خود به شمار