تاریخ علمای بلخ صفحه 137

عذرخواهی کرد و گفت: بیش از این نداشتم؛ این قدر بدان که جامه را برای خود دوخته

بودم(1).

432. عطاء بن علی بن محمّد جوزجانی

عطاء بن علی جوزجانی از فقهای صاحب نام عصر خود به شمار می رفت، آن مرد دانشمند بر کتاب الفقه الاکبر شرح نوشته است و این شرح را قبل از سال 678ه . تألیف کرده است(2).

433. عطار بلخی

عطار بلخی از شعرای بلندآوازه زبان فارسی در قرن یازدهم هجری است. او در شهر بلخ دکان عطاری داشت و به همین مناسبت به عطار شهرت یافت، این رباعی از اوست(3):

صاحب نظری کجاست تا در نگرد

صد یوسف مصر در دل پیرهنت

434. عفّان بن مَخْلَد بلخی

ابو عثمان عفان بن مَخْلَد بلخی، یکی از محدّثان عصر خویش به شمار می رفت، او بلخ را به قصد بغداد ترک کرد، در آن شهر اقامت گزید و به تدریس حدیث اشتغال ورزید. ابو عثمان بلخی مدّت 26 سال در بغداد و جزیره درس حدیث گفت.

1- فضایل بلخ، ص 71، ر.ک: مشایخ بلخ من الحنفیه، ج 1، ص 50.
2- تاریخ نگارشهای عربی، ج 1، ص 577؛ تاریخ التراث العربی، ج 3، ص 42.
3- دایره المعارف آریانا، ج 3، ص 557.