تاریخ علمای بلخ صفحه 264

حوادث زمان حفظ کند(1).

محمّد قریشی حنفی می گوید: ابوبکر محمّد بن ابراهیم بلخی در شهرهای اصفهان، بغداد و عُکبران کرسی تدریس علم حدیث داشت(2).

558. محمّد بن ابراهیم بن عبدالحمید حلوانی

ابوبکر محمّد بن ابراهیم بن عبدالحمید حلوانی فقیهی عالی قدر به شمار می آمد که مدتی قاضی شهر بلخ بود. او از این مقام استعفا داد، سپس بلخ را به قصد بغداد ترک کرد، در این شهر سکنا گزید و به تدریس علم حدیث پرداخت. او در این رشته از علوم شاگردان زیادی تربیت کرد.

حلوانی روایاتش را از طریق ابو جعفر نُفیلی، احمد بن عبدالملک بن واقد حرانی، علی بن بحر قطان، سعید بن اشعث سمان، محمّد بن اسماعیل بن عیاش، موسی بن محمّد مقدسی، محمّد بن جعفر فیدی و دیگران نقل می کرد، نیز راویانی چون اسماعیل بن محمّد صفا، محمّد بن عمرو رزاز، ابو عمرو بن سماک، حمزه بن محمّد دهقان روایاتی را از طریق ابوبکر محمّد بن ابراهیم حلوانی نقل کرده اند. حمزه بن محمّد

دهقان گفته است: وی مردی ثقه بود.

عن محمّد بن ابراهیم حلوانی با سناده، عن أبا برزه بن ابو موسی حدثه عن أبیه إنّ رسول اللّه صلی الله علیه و آله قال: رأیتُ رجالاً تقرِضُ جُلودهُم بِمَقاریض مِن نار، قلت ما شأن هؤلاء؟

فقال: هؤلاء الّذین یَتزیّنُونَ إلی ما لا یَحِلُّ لهم؛

و رأیتُ حُبا خَبیثُ الرّیحِ و فیه صیاح، فقلت: ما هذا؟

قال: هُنّ نساء یَتْزَینُ إلی ما لا یحلُّ لهُنَّ.

و رأیتُ قوما اِغْتَسِلُوا فی ماء الحَیاه قلتُ: ما هؤلاء؟