تاریخ علمای بلخ صفحه 283

آثار او قصیده برده می باشد که شامل ادعیه و چند سوره از قرآن مجید و نیز مشتمل بر اسماء رسول بوده و آن را به ترتیب حروف معجم نوشته است. یک نسخه از این اثر در کتابخانه آستان قدس رضوی به شماره 13408 موجود است. ظاهرا ابوبکر محمّد بن احمد بلخی بای از سادات حسنی آن خطه بوده است و این رباعی از سروده های وی می باشد:

انا الحسنی و المخدع مقامی

و اقدامی علی عنق الرجال

و عبدالقادر المشهور اسمی

وجد صاحب العین الکمال

کتاب اسماء الرسل نیز از نگاشته های این مؤلف است که در آن اسامی 313 نفر از

پیغمبران را تحت عنوان دعا به ترتیب الفبا آورده است که حرف الف آن به عنوان نمونه نقل می شود: اللهم و أسئلک بسیدنا آدم علیه الصلوه والسلام و سیدنا ارمیا علیه الصلوه

والسلام و بسیدنا اشعیا علیه الصلوه والسلام و بسیدنا اوریا علیه الصلوه والسلام و بسیدنا

ایوب علیه الصلوه والسلام.

و همین طور اسماء اصحاب رسول صلی الله علیه و آله را به عربی منظوم کرده است. کتاب اسماءالرسل در سال 1235ه . به خط عبدالغفور هروی تحریر شده است. شاید ملاّ عبدالغفور هروی کتاب اسماءالرسل را از کتاب قصیده برده تلخیص کرده باشد. در حال حاضر، این دو کتاب در یک مجموعه گردآوری شده است(1).

582. محمّد بن احمد بن جرّاح جوزجانی

ابو عبدالرحیم محمّد بن احمد بن جرّاح جوزجانی، در جوزجان دیده به جهان گشود. او تحصیلات خود را در شهرهای جوزجان و بلخ به پایان رسانید، به نیشابور هجرت کرد، در این شهر ساکن شد و به تدریس علم حدیث پرداخت. وی روایات خود را از طریق پدرش احمد بن جراح جوزجانی، احمد بن حنبل، اسماعیل بن عبدالکریم صنعانی، اشهل بن حاتم، جعفر بن عون، حسن بن عطیه قریشی، ابویمان حکم بن نافع