تاریخ علمای بلخ صفحه 4

سرزمین غریب گریبانش را گرفت و در شیراز دعوت حق را لبیک گفت(1).

نه تنها لاله را داغِ شکُفتن جامه در خون زد

گُل از خندیدنی از عالَم دل خیمه بیرون زد

293. عایشه بنت ابی بکر عبد اللّه بن علی بن احمد بن یحیی بلخی

ام الفضل عایشه بنت ابی بکر عبد اللّه بلخی به سال 460 ه . در شهر بلخ متولد شد. او تحصیلات خود را در همین شهر به پایان رسانید، علوم را در خدمت پدرش و بزرگان دیگر فرا گرفت و در مدتی کوتاه به بسیاری از علوم متعارف دست یافت. وی از زنان پاک دامن و نیکو سیرت بود. پدرش ابوبکر عبد اللّه بلخی به فوشنج هرات هجرت کرد و در این شهر سکنا گُزید. ام الفضل در این شهر از اساتیدی چون، امام ابوالحسن عبدالرحمان بن محمّد داودی و ابو منصور عبدالرحمان بن محمّد فوشنجی معروف به کلار علم حدیث را فرا گرفت و در این رشته صاحب نظر شد. وی از استادانش روایاتی را نقل کرده است. نیز تعدادی از علمای هرات و سمعانی افتخار شاگردی او را داشته و از این بانوی محدّثه روایاتی را یادداشت کرده اند. سرانجام، وی در روز دوشنبه 7 ذی القعده سال 541 ه . دعوت حق را لبیک گفت و در این شهر به خاک سپرده شد(2).

294. عباس بن حسن بلخی

ابوالفضل عباس بن حسن بلخی در بلخ تولد یافت، تحصیلاتش را در همین شهر به پایان رسانید، آن گاه بلخ را برای همیشه به مقصد بغداد ترک گفت و در آن شهر اقامت گزید و به تدریس علوم حدیث پرداخت. وی روایاتش را از طریق محدّثانی چون،