تاریخ علمای بلخ صفحه 91

ابن حبّان در کتاب ثقات گفته که عبدالمتعال انصاری در سال 246ه . این جهان را بدرود گفت(1).

383. عبدالمطلب بن فضل بن عبدالمطلب هاشمی بلخی

ابو هاشم افتخار الدین بلخی عبدالمطلب بن فضل هاشمی بلخی در سال 539ه . در شهر بلخ پا به عرصه وجود نهاد. او علم فقه را در ماوراءالنهر و علم حدیث را در سمرقند

فرا گرفت، به طوری که در کوتاه مدت از فقهای بزرگ حنفی و صاحب فتوا شد. وی از

علم مناظره بهره کافی داشت و مناظرات زیادی انجام داد. این فاضل بزرگ سرانجام در ماه جمادی الآخر سال 616ه . در شهر حلب دیده از جهان فرو بست. از او تألیفاتی بر جای مانده است، همچون کتاب شرح الجامع الکبیر که در واقع شرح جامع الکبیر شیبانی است که در فروع فقه حنفی نوشته شده است. شرح الجامع الکبیر چند مجلد است(2). در الاعلام آمده است: ابو هاشم افتخار الدین عبدالمطلب بن فضل بلخی، از اولاد عبد اللّه بن عباس است که در سال 539ه . در بلخ متولد شد و در شهر حلب از دنیا

رفت. وی از فقهای بزرگ حنفی بود و ریاست و پیشوایی حنفیهای حلب را به عهده داشت و کتاب جامع الکبیر شیبانی را در چند جلد شرح کرد(3).

384. عبد المطلب بن مجد بلخی

سیّد عمید الدین عبدالمطلب بن مجد الدین ابو الفوارس محمّد بن حسن بن

1- الثقات، ج 8، ص 425؛ تهذیب التهذیب، ج 6، ص 379؛ تهذیب الکمال، ج 18، ص 267؛ الکاشف، ج 2، ص 206؛ میزان الاعتدال، ج 2، ص 500؛ التاریخ الکبیر، ج 6، ص 135؛ لسان المیزان، ج 8، ص 518؛ الجرح والتعدیل، ج 6، ص 68؛ تاریخ بغداد، ج 11، ص 134.
2- معجم المؤلفین، ج 6، ص 175.
3- الاعلام، ج 4، ص 298؛ الجواهر المضیه، ج 2، ص 467؛ سیر اعلام النبلاء، ج 22، ص 99.