تاریخ علمای بلخ صفحه 95

387. عبدالملک بن خالد خُلْمی

عبدالملک بن خالد خُلْمی از جمله روات بلخ به شمار می رود. او از طریق سَلَم بن حذیم روایاتی را نقل کرده است. معتمر بن سلیمان از او روایت دارد. سمعانی می گوید: نمی دانم چگونه او را به عراق یا جای دیگر نسبت داده اند(1).

388. عبدالملک بن خالد قندوزی

ابوالحارث عبدالملک قندوزی در چهاردرّه قندوز به دنیا آمد. وی به حسن حال و نیکی گفتار در میان اقران مشهور بود و در زهد و تقوا اشتهار داشت. وی کمتر به زرق و

برق دنیا توجه می کرد و غالبا در گوشه ای مشغول تدریس حدیث بود و روایاتش را از طریق سالم بن خدیم نقل می کرد. تاریخ وفات و یا تولد او دقیقا معلوم نیست(2).

389. عبد الملک بن محمّد بن عبدالرحمان حَبْتر بلخی

عبد الملک بن محمّد بن عبدالرحمان حَبْتر بلخی، مردی عالم و محدّث بود. علی بن عمر حافظ گفته است: حَبْتر از بزرگان بغداد است. نام او عبدالملک بن محمّد بلخی و لقبش حَبْتر است. ابوالحسن دار قطنی می گوید: عبدالملک بن عبدالرحمان بلخی لقبش حَبْتر است(3).

وی روایاتش را از طریق سفیان بن عُیینه، اسماعیل بن علیه، ابا بدر شجاع بن ولید،

1- الانساب، سمعانی، ج 5، ص 180.
2- دایره المعارف آریانا، ج 1، ص 937.
3- تاریخ بغداد، ج 10، ص 424.