شیدای روح الله : سیری در زندگانی آیهالله حاج آقامجتبی حاج آخوند صفحه 12

کردی؟ گفت شرط مادرم را به جا آوردم ، چرا که او به من گفته بود، به شرطی راضی می شوم به جبهه بروی که هروقت بوی کربلا را استشمام کردی، به نیابت از من و پدرت به جدّت امام حسین علیه السّلام سلام دهی.

به من گفت: باید به نیت پدرم هم سلام بدهم، با اصرار روی خاکریز رفت وسلام دیگری داد که ناگاه گلوله موشکی به وی اصابت کرد و بدنش کاملاً از بین رفت و من با حالت تأثّر به سراغ ساکش رفتم؛ وصیت نامه ای در آن پیدا کردم که درآن، خداوند را به اسماء وصفات زیادی قسم داده بود و از او خواسته بود که در جبهه بدنش از بین برود تا همانند مادرش حضرت زهراعلیهاالسّلام بی قبر باشد.

وقتی این واقعه را برای آیه الله حاج آخوند نقل کردم، گریه کرد و ازمن خواست تا چندین بار آن را تکرار کنم و او هم چنان گریه می کرد، چرا که او به شنیدن نام حضرت زهراعلیهاالسّلام، امام حسین و معصومین دیگر بسیار علاقمند بود.

روایت هفتم:حجه الاسلام والمسلمین صادق طهوری

به مستحبات، مثل نماز جعفر طیارو اعتکاف، خصوصاً در ایام اقامتش در قم، بسیار اهمیت می داد، از تلاوت قرآن غافل نبود وبیشتر اوقات به ویژه درسحرها، آن را تلاوت می کرد، وی در بیان حق و دفاع از آن، بسیار شجاع بود، حق را بیان می کرد، چه به نفع او باشد و چه به ضرراو، توجهی به شخصیت یا تعداد طرفداران آن نداشت ودراین امر از سرزنش ملامت گران هراسی به خود راه نمی داد، این خصلت او ناشی از غیرت دینی او بود که در طول زندگی سیاسی و اجتماعی اش کاملاً نمود داشت.