شیدای روح الله : سیری در زندگانی آیهالله حاج آقامجتبی حاج آخوند صفحه 2

کند انسان را به متابعت آثار ایشان واقتدای به صالح افعال ایشان وباعث شود که به اندک زمانی از حضیض جهل به اوج علم و از مرتبه نقصان به مدارج کمال صعود نماید. (1)

آیه الله العظمی بهجت رحمه الله نیز در اهمیت بهره وری از سیره وترجمه علماء فرموده اند:

«مطالعه تراجم علمای سلف و ملاحظه اعمال آنها، به منزله مراجعه به کتب اخلاق واخلاقیات، معتبر و مؤثر است».(2)

آیه الله سید مرتضی نجومی کرمانشاهی رحمه الله نیز می فرمودند: «اصولاً انسان انس پذیر واثرگیر است، گیریم که لفظ انسان مشتق از اُنس باشد یا نباشد وشاید هم بروز و ظهور این خوی در او سبب شده تا لفظ انسان را مشتق ازانس بدانند. معاشرت و مؤانست با دیگران، آدمی را به خلق وخوی آنان می اندازد و تأکید بر معاشرت ومؤانست با علماء نیز به همین جهت است. خواندن شرح حال علماء و بزرگان، وجد و نشاطی را برای مستعدّان وشیفتگان معنویت می آورد که گویی آن بزرگ زنده شده ودیگران در محضر او نشسته وبه فیض اندوزی مستفیضند.

ترجمه حال و روش زندگی آنان، سالکان را تشجیعی و راهیان مقامات علمی و دانش آموزان را تشویق و آیندگان را اسوه ای و موعظتی است و عجبا که این همه تأکید شرع شریف برمجالست و معاشرت و استیناس با علماء بویژه عالمانی که فائز مقامات علم وعبادت وفضل و زهادت شده اند، شامل حیات طیبه علمی و معنوی آنان بعد از مرگ نباشد، آگاهی از حال و زندگی و اخلاقیات و معنویات آنان در حیات و بعد از ممات همچون حضور درمجلس آن بزرگواران و بهره وری از محضر آنهاست، اگر ما از محضر