شیدای روح الله : سیری در زندگانی آیهالله حاج آقامجتبی حاج آخوند صفحه 4

3- 3 . نهج البلاغه ، حکمت 147.

از افتخارات مرحوم آیه الله حاج آخوند، رابطه دیرین ایشان با حضرت امام خمینی رحمه الله بود، رابطه ای فراتر از ارتباط درسی استاد و شاگردی، بلکه عاشق و شیدای امام شدند تا جایی که می فرمودند: « من در امام فانی بودم» .

از آنجا که حقیر در اواخر دهه60 توفیق شرفیابی به محضر چنین شخصیتی رفیق راهم شد و درهمان برخورد اول، رفتار کریمانه شان به جان دلم نشست و به ارادتمندان ایشان پیوستم و بارها در سفرهای تبلیغی و تعطیلات تابستانی به محضرشان می رسیدم و از مواعظ و پندهایشان سود می جستم.

پس از ارتحال آن فقید سعید به دنبال فرصتی می گشتم تا شمه ای از زندگانی و مجاهدت های آن مرحوم را که برای عامه­ی مردم و حتی برخی از خواص و اهل علم هم ناشناخته است به رشته تحریر در آورم، علیرغم گرفتاری های روزمره و کثرت اشتغلات، توفیق الهی شامل حال شد واین امر محقق گردید.

پیرامون این کتاب توضیح نکات ذیل ضروری به نظر می رسد:

1- نوشته ای که در پیش روی دارید علاوه بر شرح حال خاندان حاج آخوند، تصویری از همه بزرگانی که درمسیر زندگانی این خاندان قرار گرفته اند و به نوعی مراوده و معاشرت داشته اند نیز می باشد، چرا که آشنایی با ابعاد گوناگون شخصیتی آنان و نکات آموزنده و پرمحتوای سیره عملی شان می تواند الگویی برای نسل حاضر و نسل­های آینده باشد.

2- دراین نوشتار سعی شده است حتی المقدور به گوشه ای از رهنمودها، سیره عملی و نکات آموزنده زندگانی استادان، شاگردان و ملازمان این خاندان همچون آیات عظام آخوند ملاحسین قلی همدانی، شیخ محمد بهاری، سید احمد کربلایی، شیخ حسن علامی، سید حسین بروجردی، علامه طباطبایی، امام خمینی و میرزا مسیح مجتهد تهرانی اشارتی داشته باشیم، چرا که عمل و تمسک به سیره بزرگان در مسائل اخلاقی، علمی و تربیتی، تضمین کننده سعادت دنیوی و اخروی خواهد بود.