شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 186

جمله بگویید از برنا و پیر/ لعنت الله رضاشاه کبیر... مصراع اول فاقد وزن و قافیه و دارای

سکت است و مصراع دوم که به اصطلاح عربی است غلط های آشکاری دارد؛ از جمله این که لعنت الله مبتدا است و خبر آن نمی تواند رضاشاه کبیر باشد، بلکه جمله «علی رضاشاه کبیر» باید خبر آن قرار گیرد. دیگر این که کلمه کبیر صفتی است که جهت تعظیم و بزرگداشت مخاطب به کار می رود و سیاق کلام در این جا لعن و تحقیر است نه تعظیم و تفخیم... به خاطر یک بیت شعر ناسره و نامرغوب آن بیچاره ساده لوح را به زندان افکندند و این مسئله عمق بی پایگی و بی ثباتی رژیم و محاکم آن را نشان می دهد.»(1)

این جوان یک سال در زندان قزل قلعه ماند. این را یک سال بعد از آزادی شنید. خبر دیگری که پس از آزادی در روزنامه ها خواند و اندوهگین شد، اعدام سه تن از اعضای جبهه تحریر عربستان بود: آل ناصر، ظهراب کعبی و آن پسر 30 ساله خوش سیما. طرفه این که شیخ حنش، پیش از فرارسیدن عید فطر آزاد شد و نزد شاهد چهارم خود رفت.

استوارهای قزل قلعه

پنج استوار، نگهبانان اصلی قزل قلعه بودند که سرپرست آنها «ساقی» نام داشت. اسکندانی و تیموری دو تن از این پنج نظامی نگهبان «بسیار گستاخ و زمخت و بی نزاکت» بودند، اما دو تن دیگر، یعنی زمانی و قابلی، مهربان و خوش قلب. و خود ساقی «یک نظامی بلندقامت، درشت اندام، قوی بنیه، چهارشانه، بااراده، مصمم و باشخصیت بود و با زبان فارسی مایل به لهجه ترکی سخن می گفت. من خود شاهد بودم که وی افسران را توجیه و امر و نهی می کرد. یک بار که برای تحقیق و بازجویی فراخوانده شده بودم، بازجو که درجه سرهنگی داشت، سئوالاتی مطرح می کرد و من پاسخ می گفتم. ناگهان ساقی بدون اجازه وارد اتاق شد و با لهجه ای همراه با امر و نهی و لحنی تند و سخت گیرانه با وی صحبت کرد. همچنین در یک مناسبت دیگر به جایگاه وی در بین افسران پی بردم. یک روز پاکروان، رئیس ساواک برای بازدید زندان آمده بود. ده تن از افسران که درجه آنها کمتر از سرهنگی نبود، همراه وی بودند. در بین همه آنها فقط ساقی درباره اوضاع زندان گزارش می داد. وقتی پاکروان به سلول من رسید از من پرسش هایی کرد و من پاسخ دادم. در اینجا ساقی پا به میان گذارد و با صدایی