شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 246

بیرون آوردند، تعدادی کارت ویزیت، کتاب نهج البصیره،(1) یک برگ که اشعاری روی آن نوشته شده بود، بریده ای از روزنامه اطلاعات ششم فروردین 46، برگ معافیت سربازی و تقویمی که دفترچه تلفن آن پر از شماره های این و آن بود. صورت جلسه کردند. از این بین آن چه برای ساواک اهمیت داشت، شماره های تلفن و در واقع مرتبطین آقای خامنه ای بود. نسخه ای از آن تهیه کردند. در صفحه آخر، این دوبیتی از غلامرضا قدسی را نوشته بود: راز سربسته گیتی زمن دلشده پرس/ این گهر را صدف سینه آدم دارد/ می آسودگی از ساغر بی دردان جوی/ دل بیدار نشاط و تپش از غم دارد.

در صفحه اول نیز شعری گیلکی از میرزاحسین خان کسمایی(2) یادداشت کرده بود:

بیا بیشیم دریاکنار، موجَنَه ور، فُرْشَنَه سر

گاه گاهی دنی اَ موجَنه احرام به دوش

اَ پِله دریا درون، نِشنوی یک حرف جفنگ

اَ ویه کز جنس بشر پیدا نبه ماده و نر

بعد یک لحظه نه از موج و نه احرام خبر

غیر یرلیق طبیعت

نِه دینی به اَ م وَر

سومین بازجویی

آن شب را در محل ساواک بسر برد یا به زندان ارتش منتقل شد؟ هر چه بود ساعت 9:45 پانزدهم فروردین، سومین بازخواست سیاسی او در ساواک شروع شد. بازجو آدم سمجی بود. پرونده او را کاملاً خوانده، با گزارش هایی که از سخنان او در بیرجند و زاهدان تهیه شده بود، آشنا شده بود. پرسش های بازجو جدلی بود. می خواست با یادآوری منبرهای بیرجند و زاهدان به او بقبولاند که علیه مصالح کشور اقدام کرده و رأفت ساواک در رویه و منش او تأثیری نگذاشته است. طبق معمول، پرسش ها از مشخصات شناسنامه ای شروع شد؛ اما می توان گمان برد که آقای خامنه ای به جهت درگذشت شیخ مجتبی قزوینی، که تکیه گاه اندک روحانیون مبارز مشهد بود، تا چه حد غمگین بوده و برای پاسخ ها تا چه حد کم حوصله؛ هر چند تمرکز او برای دادن پاسخ هایی که دست آویزی به دست بازجو ندهد کاملاً روشن است؛ و نیز عصبانیت