شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 317

روستاها را متدین بار آورند. آرزوی او در تأسیس این دبیرستان نمود نیافت و حسرت آن ماند تا ... .

رمضان 1389 (1348ش)

منش آقای خامنه ای در کنش های سیاسی خویش، ورود مستقیم و بروز بی محابا نبود. این تقید در تدریس، تفسیر، محافل علمی و حلقه های آموزشی ملاحظه می شد، اما به هنگام وعظ و خطابه، به ویژه در مناسبت های مذهبی همچون ماه مبارک و ماه های محرم و صفر کمتر رعایت می گردید. چه بسا تفاوت در رویارویی با اجتماع روشنفکران و تحصیل کردگان حوزه و دانشگاه که با زبان اشاره نیز می توان مقصود را بیان کرد، با آن چه که در اجتماعات دیگر باید تبیین گردد، موجب تفاوت در شیوه بیان می گردید. از این رو زبان اسناد در انعکاس سخنرانی های او در مناسبت های مذهبی، گویا و دست یاب، اما در مراودات درسی و آموزشی، ساکت و گاه با لکنت همراه است. «درس های تفسیر، درس های عقاید، پوشش درس تفسیر برای مسائل سیاسی، حتی پوشش درس فقه و اصول برای مسائل سیاسی، ایجاد کلاس های ویژه برای طلاب، ایجاد کلاس های ویژه برای دانشجویان، ایجاد کلاس های ویژه برای بازاریان، من برای همه این قشرها درس و کلاس داشته ام.»(1)

نزدیکان مراقب او، کسانی که هم لباسش بودند، اما برای دستگاه امنیتی دسته دسته خبر می چیدند و می بردند، وی را شخصی کتوم که نمی شود از همه کارهای او خبر گرفت یاد می کردند.

آقای خامنه ای در سفر تبلیغی ماه مبارک رمضان به تهران، همچون منبرهای خود در سال 1342 در بیرجند و زاهدان، تیغ بیانات خود را تا جایی بالا گرفت که مقامات ساواک را به واکنش واداشت. امسال نیز چون پارسال راهی تهران شده بود. به دعوت چه کسی؟ معلوم نیست. اما جایگاه سخنرانی او، مدرسه حاج شیخ عبدالحسین تهرانی در انتهای بازار کفاش ها بود؛ مدرسه کسی که از فقیهان نامور قرن 13 ه ق بود که با ثلث میراث امیرکبیر، مدرسه و مسجدی در بازار تهران ساخته بود که نه به اسم امیر، بلکه به