شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 450

حضور در جلسه دادگاه به آن محکمه احضار گردیده ام. لذا ضرورت یافت به استحضار برسانم که این جانب در تاریخ مزبور بر اثر سوءتفاهمی در بازداشت اداره ساواک خراسان بوده و از شرکت در جلسه محاکمه موجهاً معذور بوده ام و این بازداشت تا تاریخ 24/8/50 ادامه داشته است. اینک که بحمدالله سوءتفاهم مزبور برطرف گردیده و امکان حضور در آن دادگاه وجود دارد آمادگی خود را به حضور آن جناب اعلام می دارم.

با نهایت احترام. سیدعلی خامنه ای

18501

روزهای سختی را می گذراند. جسم اش را چنان کوفته بودند که نیازمند درمان بود. چشم اش ضعیف تر شده بود. جسم و چشم را به مطب پزشکان رساند. نیاز شدیدی به آرامش و آسایش داشت، اما نمی خواست در آورد نابرابر خود و حکومت، درمانده و پس نشسته نشان دهد.

چند روزی به برپایی دادگاه تجدیدنظر در نهم آذرماه 1350 مانده بود که راهی دادگاه نظامی شد تا برخی مقدمات اداری را انجام دهد. آنجا متوجه تمایل افسری جوان به گفت وگو با خود شد. نزدیک رفت و از آن افسر شنید: می خواهم مطلبی به تو بگویم. از ایراد سخنرانی مانند آنچه که در دادگاه اول کردی بپرهیز. اگر بدانند که با آدم عالم و باشخصیتی طرف هستند، لج می کنند. مصلحت تو در سخت گیری آنان نیست؛ خودت را به ساده لوحی و عوامی بزن؛ قیافه آدم های عقب افتاده را بگیر؛ بگذار رهایت کنند. آقای خامنه ای از آن افسر جوان تشکر کرد و رفت. رفت که روز دادگاه تجدیدنظر بازگردد. «البته می دانستم که من هرگز نمی توانم در مقابل چنین دادگاه وقیحی که علمای دین را تحقیر می کند تظاهر به سادگی و عقب افتادگی کنم.» آن روز وقتی وارد تالار دادگاه شد، آن افسر جوان را دید که در مسند کاتب دادگاه نشسته است. آن جلسه با پرسش های بی امان و پی درپی رئیس دادگاه آغاز و انجام یافت. وقتی آقای خامنه ای همه پاسخ ها را داد، رئیس دادگاه رو به دیگر اعضای دادگاه کرد و گفت که این مرد نیاز به ده سال زندان دارد تا فرصت کافی برای تألیف و نگارش و بحث داشته باشد. آقای خامنه ای زیر لب زمزمه کرد «انا لله و انا الیه راجعون». هر چند رئیس دادگاه شوخی می کرد، اما زیر آن طنز تلخ، توصیه آن افسر جوان کاتب قابل تشخیص بود.