شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 454

این مورد طبق مقررات زندان اقدام گردد.» اگر هم اجازه ملاقات داده باشند، مدت اندکی به آزادی سیدهادی مانده بود.

وی در این زمان همچنان به تدریس در حوزه علمیه مشهد می پرداخت. روزانه دو درس از سطوح عالی (رسائل و مکاسب) را به شاگردانش می داد. مأموران شهربانی خبر داشتند که او از ساعت شش صبح تا 7:30 برای گروهی از طلاب و زائرین تفسیر می گوید و ضمن آن از کسانی چون خمینی به نیکی یاد می کند.(1)

سخنرانی در حسینیه ارشاد

حدود یک سال از سخنرانی اش در بهار 1350ش در حسینیه ارشاد می گذشت. قهر آقای مطهری در اعتراض به مدیریت حسینیه، همچنان با حمایت روحانیان هم افق او همراه بود. دکتر علی شریعتی جلسات هفتگی اسلام شناسی خود را در این مکان پی می گرفت، اما جای خالی روحانیان یاد شده، در چشم و دل دوستداران حسینیه باقی بود. حضور گویندگانی چون سیدصدرالدین بلاغی یا سیدمرتضی شبستری و مدتی نیز دکتر حشمت الله مقصودی نتوانسته بود آن جای خالی را پر کند. دکتر شریعتی این خلأ را برنتافته بود و از آقای خامنه ای مجدانه خواسته بود که میانه را بگیرد و برای جلب نظر آقای مطهری اقدامی کند. خواسته بود گام نخست را خودش بردارد و به مناسبتی در آن جا سخن براند، شاید مقدمه ای باشد برای آشتی منظور. خواسته بود نظرات آقای مطهری را به اولیای حسینیه بقبولاند. اواخر اسفند 1350 یا اوایل فروردین 1351 بود که دعوت نامه حسینیه ارشاد با بلیت هواپیما، برای سخنرانی به مناسبت شهادت امام حسن(ع) به دستش رسید. احتمالاً با همسرش راهی تهران شد. 28 صفر/ 24 فروردین 1351 را با استناد به کتاب صلح امام حسن برای حاضران انبوه سخنرانی کرد. او سخنانش را در دو جلسه ایراد کرد و چهار پنج روزی را در تهران گذراند و ضمن دیدار با مسئولان حسینیه و آقای مطهری کوشید زمینه تفاهم را میان آنان فراهم کند. هر چند آقای خامنه ای نتوانست نیت خود را عملی کند، اما برخی گمان کردند که سخنرانی های او، بایکوت حسینیه را شکسته و شکاف پیشین پر شده است؛ که چنین نبود.