شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 486

افرادی تلاش کرد میان روحانیان صف بندی ایجاد کند.

رمضان 1393 (1352ش)

پیش از رسیدن ماه مبارک، نظر او را برای اقامه نماز جماعت در مسجد کرامت جلب کرده بودند. موضوع بازمی گشت به تغییر کاربری خانه ای به یک معبد تازه. حاج سیدمحمود کرامت کرمانی خانه خود را تبدیل به مکان عبادت و مراسم مذهبی کرده بود؛ و این کار آخرین مراحل خود را از سر می گذراند. حاجی غنیان و حاجی سررشته دار ابتدا از آقای واعظ طبسی خواستند که در این مکان امامت جماعت را به عهده بگیرد. نپذیرفت. به آقای خامنه ای پیشنهاد کردند؛ و او رضایت داد که نماز ظهر و عصر را در این مسجد نوبنیاد بخواند. البته این رضایت ساده به دست نیامد. پاسخ نخست او، نه بود. می دانست که این مسجد، در آن ناحیه پررفت و آمد، خیلی زود زیر ذره بین ساواک می رود. بارها آمدند و رفتند تا از او پاسخ آری گرفتند.

ماه رمضان از راه رسیده بود و او نتوانست یا نخواست که برای سخنرانی های این ماه از مشهد خارج شود. هفتم مهر مصادف با اول ماه مبارک بود. در اندیشه بود که چه برنامه ای در مسجد امام حسن به مناسبت این ماه برگزار کند که حساسیت ساواک را برنینگیزد. با مشورت به این نتیجه رسید که پس از نماز ظهر و عصر آیاتی از قرآن را خوانده و ترجمه کند؛ اگر شد خودش ترجمه نماید و اگر نشد آیه ها را تعیین کرده، جوان های علاقه مند حاضر، ترجمه فارسی آن را بخوانند. «چون خود خامنه ای ممکن است مورد توجه سازمان امنیت قرار گیرد قرار شد دو نفر از جوان ها این آیات را با ترجمه و شرح بخوانند... که هم نظر خامنه ای تأمین شده باشد و هم از طرف سازمان جلوگیری به عمل نیاید.»(1)

این خبر که به گوش ساواک رسید در دستورالعملی کلی به شهربانی نوشت که به مسئولان اماکنی که در ماه رمضان مراسم مذهبی دارند «شدیداً تذکر داده شود به غیر از افرادی که اجازه سخنرانی دارند هیچ کس حق ندارد سخنرانی کند و چنان چه برخلاف رفتار نماید مجلس آنان تعطیل و شدیداً تنبیه خواهند شد.»(2)