شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 494

هستم لذا منبر نمی روم و جلوی منبر صحبت های خود را ادامه می دهم.»

قرار شد آقای خامنه ای به محل ساواک احضار شود، با وجود این به کار خود ادامه داد. روزهای ششم و هفتم اسفند با همان کیفیت برای حاضران سخن راند و پس از تفسیر روایتی از امام صادق(ع) که می گفت مؤمن را از امانت داری و راستگویی اش باید شناخت نه از نمازها و روزه هایش ابراز داشت: «در جبهه امام بودن یعنی با جبهه مخالف امام جنگیدن.»(1)

حاجی کرامت، رئیس صنف چلوکبابی های مشهد و بانی این مسجد، موضوع را به اطلاع آقای خامنه ای رسانده بود. گفته بود که ساواک پیغام داده حق امامت نماز جماعت و سخنرانی ندارد. آقای خامنه ای هم پاسخ داده بود که اگر چنین پیغامی دارند، خودشان ابلاغ کنند. فروزانفر، مأمور ساواک، از جواب آقای خامنه ای بی اطلاع بود. حاجی کرامت هم دلیلی نمی دید جواب را به اطلاع ساواک برساند. هفتم اسفند، فروزانفر، اتفاقاً حاجی کرامت را در خیابان دید و آن جا بود که از علت ادامه سخنرانی آقای خامنه ای، آن هم ایستاده، باخبر گردید. وی از رئیس سازمان امنیت خراسان اجازه گرفت تلفنی به سیدعلی خامنه ای ابلاغ شود که از نماز و سخن در مسجد خودداری کند و شهربانی نیز از ورودش به این مکان تازه ساز جلوگیری نماید. شیخان در پاسخ گفت که مگر او ممنوع المنبر نیست؟ اگر نیست فوراً برای ممنوع المنبر کردن او اقدام شود. دیگر آن که احضارش کرده، شدیداً بازخواستش کنید و بگویید که تحرک بعدی «بازداشت او را دربر خواهد داشت.» روزی از روزهای اسفند، یکی از مقامات ساواک، تلفنی به او اطلاع داد که دیگر حق ندارد پا به مسجد کرامت بگذارد. ظهر بود. آماده بود به طرف مسجد برود. گوشی را گذاشت و نماز را فرادی خواند.

بنابر آن چه که اسناد می گویند، آخرین سخنرانی آقای خامنه ای در مسجد کرامت در سال 1352ش هفتم اسفند بود.

تأسف آقای مطهری

خبر تعطیلی فعالیت های آقای خامنه ای، خیلی زود در میان محافل مذهبی و آشنایان او