شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 496

صحبت کرد و گفت: «دلم می خواهد که از او تجلیل به عمل آید؛ گرچه سازمان امنیت نخواهد گذاشت، ولی اگر آمدند، از دوستان هم فکر بخواهید که از او دیدن نمایند.» آقای خامنه ای با اشاره به احترامی که مردم مشهد از سیدعلی علم الهدی که به تازگی درگذشته بود، کردند، گفت: «همه مردم تشخیص دادند که وی مزدور دولت نیست. من آرزوی روزی را می کشم که وضع موجود دگرگون شود و ببینیم که مردم آخوندهای دولتی را به روز سیاه افکنده اند و به آنها کسی اعتنا ندارد.»(1)

آغاز درس عقاید

اواخر سال 1352 یا اوایل 1353ش بود که به درخواست مکرر گروهی از طلاب، پذیرفت که درس عقاید دهد. جلسه های تفسیر قرآن او در مسجد میرزاجعفر تعطیل شده بود. پیش از این قصد داشت علم کلام را به عنوان درس خصوصی برای شماری از طلبه ها تدریس کند، اما احتیاط از برخوردهای پیوسته ساواک او را از این کار بازداشته بود. درس خصوصی، سوءظن جاری دستگاه امنیتی را پررنگ تر می نمود. وقتی پذیرفت، تشکیل کلاس را مشروط به حضور طلاب کرد، نه دیگران. مکان آن را مسجد قبله در پایین خیابان قرار داد. پس از زمانی کوتاه استقبال طلبه ها چنان فزونی گرفت که محل درس را به مسجد ابدال خان منتقل کرد. وسعت بیشتری داشت. کتاب باب حادی عشر(2) را مبنای گفته های خود گرفت و آن را تا مبحث نبوت ادامه داد. دستگیری ششم، ادامه این درس را برید.

در فقدان مدرک

سال 1352 در حالی به پایان رسید که سازمان اطلاعات و امنیت مشهد، همچنان در پی به دست آوردن مدارک و اسنادی بود که بتواند با اتکاء به آنها آقای خامنه ای را دستگیر کند. بارها به عوامل این سازمان دستور داده شده بود که دست آویزی بیابند که بشود او را «شدیداً تحت پی گرد» قرار داد. البته ساواک برای بازداشت افراد نیاز به مدرک