شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 599

ایرانشهر بود که سروان به مرخصی رفت و جانشین او، افسر جوانی که روحیه ای متعادل و رفتاری دوراندیشانه داشت، جای او را گرفت. گفتار و رفتار این افسر جوان نشان از همدلی و رفاقت با تبعیدیان می داد. او برخلاف معمول برای دیدار با آقای خامنه ای راهی مسجد آل الرسول شد که اقدامی غیرعادی به شمار می رفت.

اوضاع تغییر کرده بود. برخورد مردم با روحانیان تبعیدی با آن چه که در روزهای نخست رخ می داد متفاوت شده بود. در همان دوره امدادرسانی، آقای حجتی کرمانی که در تبعیدگاه تازه، سنندج، بیمار شده و برای معالجه به کرمان آمده بود، برای تجدید دیدار به ایرانشهر آمد. آن شب تا صبح بیدار ماندند و گفتند و شنیدند. «صبح روز بعد از ایشان خواستم به اتفاق و با خودرو من گشت و گذاری در شهر بزنیم. رانندگی خودرو را خودم به عهده داشتم. او در کنار من نشست. وقتی دید مردم از زن و مرد و کودک با دیدن ما دست تکان می دهند و ابراز احساسات می کنند، غرق در حیرت شد و با شگفتی گفت: به یاد داری در روزهای اول ورود ما به این جا مردم حتی از سلام کردن به ما خودداری می کردند؟ گفتم: بله، یادم هست. اما وقتی کسی در خوشی ها و سختی های مردم شریک باشد اینچنین در دل های آنها جای می گیرد.»

جابه جایی تبعیدشدگان

کمک رسانی تبعیدیان به سیل زدگان وارد ماه دوم شده بود که دستور تغییر محل روحانیان داده شد. روز نهم مرداد 1357، ثابتی، مدیرکل اداره سوم، به ساواک زاهدان دستور داد که محل تبعید آقای خامنه ای از ایرانشهر به جیرفت تغییر یابد.(1) در پی این دستور کارهای تشریفاتی در مشهد شروع شد و روز پانزدهم مرداد کمیسیون امنیت اجتماعی مشهد تشکیل جلسه داد و تغییر تبعیدگاه آقای خامنه ای را تصویب کرد. همزمان مقرر شد شیخ کاظم راشدپور یزدی به ایذه و سیدفخرالدین رحیمی به اقلید بروند و بقیه محکومیت خود را در آنجا سپری کنند. «یک شب در یکی از خیابان های شهر به همراه دو تن از دوستان تبعیدی پیاده می رفتیم. خودرویی کنار ما ایستاد و افسر جوان [جانشین رئیس شهربانی ایرانشهر] از آن پیاده شد و از من خواست در گوشه ای،