شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 604

گرفتند و با فرستادن صلوات او را مشایعت کردند. مأموران همراه وحشت زده شدند «و من برای این که آنها در موقعیت بدی قرار گرفته بودند، با آنان مهربانی کردم.»

در جیرفت

جیرفت، از دور، به باغی بزرگ می ماند که ساختمان هایی هم در آن روییده است. گرمای آن دست کمی از ایرانشهر نداشت، اما هوا مرطوب بود و پر از حشرات. به شهربانی رسیدند؛ ساختمانی کوچک و فضایی تنگ. کسی از تصمیم گیرها نبود. به خانه های شان رفته بودند. رهگذران با شگفتی از برابر ساختمان پلیس می گذشتند. لابد ندیده بودند روحانی سیدی که عبایش را در پیاده رو شهربانی پهن کند و روی آن بنشیند. از آقای خجسته خواست خانه آقای ربانی املشی را پیدا کند. آقای محمدمهدی ربانی املشی دوره تبعید خود را در شهر بابک می گذراند که محل تبعید او به جیرفت تغییر کرده بود و اینک با خانواده اش در این شهر اقامت داشت.

پس از تشریفات اداری راهی خانه آقای ربانی املشی شد. «با دیدن من بسیار خوشحال شد و گفت: چه شد که به اینجا آمدی؟ گفتم: گویا چنین مقرر شده است.»

چند روز پس از استقرار آقای خامنه ای، آقای عبدالرحیم ربانی شیرازی که دوره تبعید خود را در سردشت سپری می کرد، طبق رأی کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی قم به جیرفت منتقل شد. البته کمیسیون یادشده تبعیدگاه جدید آقایان حسین نوری همدانی، محمد یزدی، محمدجواد حجتی کرمانی، ناصر مکارم شیرازی، محمدعلی گرامی، عبدالمجید معادیخواه، حاج قاسم دخیلی، حسین سلیمانی و غلامحسین خردمند را نیز جیرفت تعیین کرده بود. آن روزها جیرفت، شهر اول تبعیدیان نهضت اسلامی بود. آنها هفت روحانی و دو کاسب بودند. یکی از کاسب ها حسین سلیمانی، اهل قم بود. او ابتدا به تربت حیدریه نفی بلد شده بود. وقتی به جیرفت رسید، خودرو حامل او پر از اثاثیه بود. او از مأموران همراه خود خواست با فاصله ایستاده، وسایل را دست به دست به در خانه برسانند. جنب وجوش فراوانی داشت. با هر وسیله ای که به دست آنان می داد می گفت: بگو مرگ بر شاه. مأموران فقط می خندیدند. اوضاع آشکارا در حال تغییر بود. یخ های اختناق در حال آب شدن بودند، اما پایه های این کوه یخی همچنان زیر آب قرار داشت.