شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 639

نظر تقدیم شهید به انقلاب اسلامی، و روی دیگر سکه، توحش حکومت محمدرضا پهلوی، رویدادی خونبارتر از 17 شهریور تهران بود.(1)

سفر به پاریس؛ شاید

شاپور بختیار پس از دریافت حکم نخست وزیری از محمدرضا پهلوی تا تشکیل کابینه خود در شانزدهم دی، با آن دسته از همفکرانش که او را طرد نکرده بودند، مشورت می کرد. به همین مناسبت یکی از دوستان جبهه ملی خود را که در مشهد اقامت داشت برای رایزنی به تهران دعوت نمود. این فرد از آشنایان آقای خامنه ای در مشهد بود و با روحانیت مبارز این شهر همکاری سیاسی داشت. وی برای تصمیم گیری در مورد پیشنهاد بختیار با آقای خامنه ای و دیگر دوستانش به مشورت پرداخت. همگی از او خواستند راهی تهران شود و حرف های بختیار را بشنود، «زیرا اطلاع از خواسته های بختیار ما را از اهداف و برنامه هایش آگاه می کرد، با این شرط که تقاضای او را اجابت نکند.»

پیش از آن که مشهد را ترک کند، آقای خامنه ای به او گفت که امام خمینی در تماس اخیر آیت الله صدوقی با ایشان، خواسته که من نیز همراه آقای صدوقی به پاریس بروم. حال باید گذرنامه ام آماده شود. به او گفت که ممنوع الخروج هستم؛ گذرنامه هم ندارم؛ حتی نمی توانم به سفر حج بروم. آقای خامنه ای خواست که اگر می تواند در دیدار با بختیار مجوز صدور گذرنامه به پاریس را بگیرد. رفیق جبهه ملی گفت که این کار بسیار ساده ای است؛ شناسنامه و کپی آن را به من بده؛ درست می شود؛ دو روزه گذرنامه را می آورم. مدارک را درون پاکتی به دستش داد و او به سمت تهران حرکت کرد. «من از دستیابی به پاسپورت مأیوس بودم. اگر پاسپورت هم به دستم می رسید امکان مسافرت به پاریس را نداشتم، چرا که کارهایم به قدری متراکم بود که نمی توانستم به تهران بروم، چه رسد به پاریس! اما اشتیاق دیدن امام مرا به این درخواست واداشت.»

آن مرد پس از چند روز برگشت؛ پنهانی و بدون گذرنامه. ماجرا چه بود؟ وقتی به تهران رسیده بود، همراه دوستی که در فرودگاه به استقبالش آمده بود، به طرف محل موردنظر راه افتاده بودند، اما تظاهرات مردم تهران اجازه نداده بود آنها به حرکت خود