شرح اسم : زندگی نامه آیت الله سیدعلی حسینی خامنه ای (1357ش - 1318ش) صفحه 655

کلام و عمل امام جلوه گر بود.

زمانی که وقت ملاقات بانوان فرامی رسید، فضای مدرسه پر از فریادهای عاطفی می شد که از ژرفای دل برمی خاست. شعارها چنان در هم و سوانشدنی بودند که انگار هر زنی می خواهد عواطف خود را به رهبرش، فردی ابراز کند. «زنان به لحاظ شور و حرکت انقلابی کم از مردان نبودند؛ اگر نگوییم بالاتر. این موضوع تاکنون ادامه دارد. من در دیدارهای پیاپی خود از خانواده شهدا در خانه های شان، به این باور رسیده ام، زیرا می بینم که مادران شهدا نسبت به خواست پروردگار تسلیم تر هستند... منظور این نیست که زنان ایرانی از مردان سخت تر و قوی دل ترند، بلکه مانند هر زن دیگری در دنیا دارای عاطفه رقیق و احساساتی لطیف هستند. منظور این است که زنان ایرانی به عواطف دینی نزدیک تر از مردان هستند. این به ایران هم اختصاص ندارد، بلکه ویژگی زنانه است؛ در هر جا که باشند. چه بسا دلیل این امر آن است که عواطف انسانی و اصیل او کمتر به خواهش های مادی آلوده است و این بازمی گردد به درگیر نشدن آنها در مسائل زندگی مادی و امور معیشتی... طبعاً روح زن به فطرت و دین فطری نزدیک تر است؛ و هر گاه این فطرت، یارانش را فرامی خواند، زنان پرشورتر از دیگران حرکت می کنند.»

در کنار حضور زنان و مردان، هر روز کارکنان ادارات که در اعتصاب بسر می بردند برای نشان دادن همبستگی خود با انقلاب راهی مقر امام می شدند. اینان، معمولاً طوماری به همراه داشتند. از قضا، سازمان هایی که وابستگی بیشتری به دستگاه حکومتی داشتند در این ماجرا پیش قدم بودند. برای پاسخ دادن به ابراز همبستگی کارکنان دولت، هر روز یکی از مسئولان حاضر در مقر امام نزد آنان می رفت، طومار را تحویل می گرفت و سخنانی ایراد می کرد. «من نیز چند بار به همین منظور رفتم و مناسب با شرایط روز سخنرانی کردم.»

نخست وزیری بازرگان

پانزدهم بهمن بود که به آقای خامنه ای خبر دادند اعضای شورای انقلاب نزد امام جلسه دارند. برای رسیدن به مدرسه پسرانه با سختی از میان جمعیت گذشت. آن روز یکصدهزار نفر منتظر بودند تا به دیدار امام بروند.(1) به مقر امام رسید. بقیه اعضا آنجا