روضه رضوان : مشاهیر مدفون در تکیه کازرونی صفحه 95

1- ستاره ای از شرق، صص 69 - 71

مدرسه برقرار شد. حدود سه سال بعد، چون مَدهرَس مدرسه ی نیم آورد، یعنی مَدرَس

و حیاط مقابل آن، گنجایش شاگردان را نداشت، به ناگزیر چند درس را به مسجد نوی

بازار برد.

مدرسه ی نیم آورد به واسطه ی وجود وی و آخوند ملاّ عبدالکریم گزی رونق

خاصی یافت و از اطراف و اکناف شهرها و روستاهای دور و نزدیک دانشجویان

علوم دینی به محضرشان می شتافتند و از خرمن اندیشه شان خوشه ها می چیدند.(1)

به جز تدریس در مدرسه ی نیم آورد و مسجد نوی بازار اصفهان در مسجد بازارچه حمام وزیر، نزدیک درب امام، امامت می نمود.(2)

تعدّد تدریس و شیوه آن

تدریس ایشان متنوع بود، اصول دین را از توحید تا معاد و علوم فقهی تا اجتهاد را

درس می داد، سی و هشت سال به افاضت فقه، اصول، فلسفه و سایر علوم و ریاضت

به یک منوال و هیچ گاه درسی را دقیقه ای تأخیر و تعطیل روا نمی داشت، حتّی در دمی

که خبر فوت کسانش را به حضرتش اظهار می داشتند، مشغول بود! در خصوص

قناعتش همین بس که به نانی و نان خورش مختصری اکتفا می کرد.(3)

در رابطه ی با چگونگی تدریس و پرورش شاگردان او آقا نجفی قوچانی در اثر ارزشمندش سیاحت شرق آورده است:

در [درس] آقا سیّد محمد باقر دُرچه ای فقط فضلا جهت درس می رفتند، دنیا در اطراف آن آقا پیدا نمی شد و درس او را همه می نوشتند. بعد از برهه ای که از قوانین