ایمان و کفر صفحه 41

برای مثال در حدیث از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است که فرمود: «هیچ زناکاری زنا نمی کند، در حالی که مؤمن است؛ و هیچ دزدی سرقت نمی کند، تا وقتی که مؤمن باشد».(1)

شکی نیست که افراد زناکار و یا سارق، در شریعت مقدس اسلام، دارای مجازات های خاصی هستند و انجام این مجازات، کفاره ی گناه آنان است. چنان که در صفحات پیشین از امیرالمؤمنین علی% در استدلال با خوارج بیان شد، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم چنین افرادی را کافر نمی شمرد. بنابراین چنین احادیثی نیز به مراتب کمال ایمان اشاره دارند؛ مانند این حدیث که «لا صلوه لجار المسجد الا فی المسجد»، که مراد، نماز کامل است.(2)

در این جا نیز معنای حدیث باید این باشد که مراتب بالای ایمان هیچ گاه به وجود نمی آید، مگر با شناخت قلبی(تصدیق)، اقرار به زبان و عمل به ارکان دین. آن چه این مطلب را تأیید می کند، بیان متعلقات ایمان در قرآن است؛ بدین معنی که در قرآن، اموری که ایمان به آن ها تعلق می گیرد و در صورت فقدان آن ها، انسان از دایره ی ایمان خارج می شود، ذکر شده است؛ بنابراین در غیر این موارد، انسان هرچند ممکن است مؤمنِ فاسق شود کافر نمی شود.(3)

رابطه ی اسلام و ایمان

اسلام در لغت، به معنی انقیاد و تسلیم است و شخص مطیع و فرمان بر را در لغت، «مسلم» یا «مسلمان» می گویند.(4)

تسلیم و انقیادپذیری به دو صورت متصور است:

1- . نسائی، السنن، ج8، ص64؛ قطع السارق، ح4870؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج2، ص24.
2- . برای آشنایی بیش تر، ر.ک: جعفر سبحانی، الایمان والکفر فی الکتاب والسنه، ص22 تا 23.
3- . در فصل بعد، متعلقات کفر به تفصیل بررسی خواهد شد.
4- . ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ج3، ص90؛ ابن منظور، لسان العرب، ج2، ص2080.