مصائب حضرت زینب علیهاالسلام صفحه 186

عبیداللّه پس از فرستادن سرِ امام حسین علیه السلام کودکان و زنان او را تجهیز کرد و علی بن الحسین علیه السلام را غُل به گردن نهاد و آنها را دنبال سر با مخفر بن ثعلبه و شمر بن ذی الجوشن فرستاد و به کاروان سرها رسیدند، امام بیمار علیه السلاماز عراق تا شام با آن مردم سخنی نگفت.

گرسنگی و ضعف حضرت زینب علیهاالسلام از کوفه تا شام

از امام سجاد علیه السلام روایت می کنند که فرمود:

عمّه ام زینب علیهاالسلام نمازهای واجب و نافله (مستحبی) را هنگام حرکت از کوفه تا شام همیشه می خواند و در برخی از منازل نشسته نماز می خواند. پس من از علّت آن سؤال کردم، پس فرمود: سه شب است که بخاطر شدت گرسنگی و ضعف نمازم را نشسته می خوانم. بخاطر اینکه سهمیه اش از غذا را به اطفال و بچه ها می داد، چرا که دشمنان در هر شبانه روز به هر یک از ما یک گرده نان می دادند.(1)

افتادن یکی از بچّه ها از شتر و ناله حضرت زینب علیهاالسلام

در یکی از منازل در راه شام، بچه ای از شتر افتاد و فریاد کرد یا عَمَّتاه - عمّه جان - یک وقت زینب علیهاالسلام نگاه به عقب کاروان کرد، دید یکی از بچه ها نیست؛ از غیرت و فتوّتش به قدری بیطاقت شد که بدون معطّلی خودش را از شتر به زیر انداخت تا بگردد و بچه را پیدا کند. مأمورین با قساوت باک و پروایی نداشتند که بچه ای گم شود یا نه! باید خود زینب علیهاالسلام بگردد بچّه را پیدا کند.

آن قدر گشت تا بچه را پیدا کرد، اما وقتی او را یافت که بچه زیر دست و پای شترها و اسب ها پایمال شده، از دنیا رفته بود. صدای ناله حضرت