مهارت معلمی صفحه 14

(وَیْلَکُمْ ثَوابُ اللَّهِ خَیْرٌ)؛(1)

«وای بر شما! پاداش الهی بهتر است.» از این آیه استفاده می­شود که اگر کسی علم واقعی داشته باشد، در تشخیص دنیا و آخرت اشتباه نمی­کند.

نه دانشمندی که دنیا را بر آخرت برگزیند، عالم ربانی است و نه علم او، علم حقیقی؛ چنانکه گرفتن مدرک و عنوان، نشانه بلوغ عقل و کمال انسانیت نیست؛ زیرا تعلیمات عالم ربانی باید حیات­آفرین و نجات­بخش باشد.

مشکل بزرگ امروز جامعه بشری، جدا شدن «اقرأ» از «باسم ربک»، جدا شدن «یعلّمهم» از «یزکّیهم»، جدا شدن مادیات از معنویات، جدا شدن دنیا از آخرت، و در یک کلام، جدا شدن علم از دین است.

هنر معلمی فقط به آموزش خواندن و نوشتن یا آموزش مسائل پیچیده و فرمول های سخت نیست؛ بلکه هنر معلم در آموزش مسائل علمی با نگاه توحیدی و تربیتی است. ثمرۀ چنین آموزش و تعلیمی، شکوفایی علم، حلم، حیات قلب، استقامت، معرفت و انسانیت در متعلّمین خواهد بود.

آری! معلم ربانی، هادی و ناجی است و ارزش کار او به حیات دل ها و نجات انسان هاست.

10. کار خود را مقدس بدانیم

علم را مقدس بدانیم؛ زیرا خداوند هم به قلم قسم خورده است، هم به آنچه نوشته می شود:( ن وَ القَلمِ وَ ما یَسْطُرُون).(2)

اسلام برای آموزش هیچ محدودیتی قائل نیست:

- نه محدودیت زمانی: «اطلبوا العلم من المهد إلی اللّحد؛(3) از گهواره تا گور علم بیاموزید.»

- نه محدودیت مکانی: «لَوْ کَانَ الْعِلْمُ مَنُوطاً بِالثُّرَیَّا لَتَنَاوَلَهُ رِجَالٌ مِن ْفَارِسَ؛(4) اگر علم در ثریا باشد، مردانی از فارس به آن می رسند.»

1- . قصص: 80
2- . قلم: 1.
3- . نهج الفصاحه (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم)، ص 218.
4- . قرب الإسناد (ط الحدیثه)، ص 109.