مهارت معلمی صفحه 167

7- .[10] نساء: 63.

شاگردشان لبخندی دارند، چه بسا عصبانی می شوند؛ در حالی که شادی از نیازهای جدی انسان است و ما می توانیم بسیاری از مفاهیم را همراه با شادی به دیگران منتقل کنیم.

همان گونه که قرن ها در قالب جلسات روضه و عزاداری، اطلاعات و آموزش هایی به مردم داده شد، می توان در جلسات شادی نیز اموری را منتقل کرد. حتی در مساجد باید خنده های حلال مطرح باشد و نباید مساجد را غمکده کرد. اگر مسئولین آموزش، هنر خنداندن داشته باشند، کلاس های آنها نیاز به حضور و غیاب ندارد و چه بسا تدریس آنها نیاز به امتحان هم نداشته باشد؛ چون چیزی را که انسان با خنده بیامورد، در ذهنش می ماند.

البته شادی هم اصولی دارد:

- در شادی ها فرد یا گروه یا قومی تحقیر نشوند،

- شادی افراد را به بدمستی و غفلت نکشاند،

- رنگ شادی بیش از رنگ آموزش نباشد؛ به گونه ای که بعد از پایان جلسه قسمت های شادی در ذهن بماند، ولی محتوایی که هدف اصلی بود در ذهن نباشد،

- زمان شادی نباید طولانی باشد،

- شادی ها باید حلال و حکیمانه باشد،

- از راه دروغ و مسخره و تهمت و ترساندن افراد، شادی ایجاد نکنیم،

- استاد نباید به قدری شادی را توسعه دهد که مخاطب او را به عنوان یک دلقک ببیند،

- شادی ها باید بی هزینه و طبیعی باشد تا همه بتوانند در هر منطقه ای از آن بهره بگیرند؛ شادی هایی که نیاز به جمعیت و رفت و آمد و پذیرایی و بودجه های سنگینی برای دکور و لباس و امثال آن دارد، فقط نصیب مناطق مرفه و ثروتمندان می شود،

- در شادی ها باید از مردم کمک بگیریم؛ برای بسیاری از مردم خاطرات جالبی که همراه با شادی است، اتفاق افتاده که نقل کردن یا به تصویر کشیدن آن صحنه ها، ساده، بی هزینه، عمومی و همه جایی است.

21. ارائۀ متوازن مباحث

استاد و مربی باید توازن را بین امر و نهی حفظ کند و همیشه نقش بازدارنده و ترمز نداشته