نیم قرن تدریس و تبلیغ حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی صفحه 216

13. اصطلاحاتی که ضرورتا بیان می نمائیم، معنا کنیم. مثلا اگر بیان می شود که اقتدای حاضر به مسافر مکروه است، توضیح بدهیم که مراد از «کراهت» در اینجا، اقلیت در ثواب می باشد.

14. از همه ابعاد استفاده کنید در قرآن کریم می آید: «والی الأبل کیف خلقت» و «الی السماء کیف رفعت» شما نیز اگر یک مسأله از تقلید گفتید، یک مسأله از دیه سیلی زدن و کبود کردن صورت بگوئید یکی این طرف فقه و یکی آن طرف فقه تا تنوّعی در بیان احکام باشد.

15. اگر چه بیان احکام در حد دو - سه مسأله در شرایط گوناگون مطلوب است؛ اما توجه به زمان، در بیان احکام لازم است و سعی شود در فرض وجود مناسبتی، احکام با تناسب زمانی بیان شود. مثلا احکام روزه در ماه مبارک، احکام زکات فطره در روزهای پایانی ماه مبارک، احکام نذر در ایام محرم و صفر و روزهای که مردم نذورات می دهند و یا احکام وصیت، احتضار و سایر احکام مربوطه در مجالس ختم و. . .

16. توجه به سن و شرائط مخاطب از نکات مهم و قابل دقت در بیان احکام است.

17. احکام را از رساله بگوئید نه از تقریرات درس خارج؛ چون مردم مقلدند.

18. تا می­توانید دین را سهل بیان کنید: اول واجبات و بعد از مدتی مستحبات را بگوئید. وقتی از مستحبات می گوئید، مستحب در مستحب نکنید؛ مثلاً شخصی که می خواهد تازه با نماز شب آشنا شود، بگوئیم نماز شب یازده رکعت است که می توان بدون «قل هو الله احد» و سوره هم خواند و وقتی نماز وتر را توضیح می دهیم، همین که فرد بداند که نماز وتر یک رکعت است و شیوه آن بیان شود؛ دیگرضرورتی ندارد در همان جلسه مستحبات وارد شده در قنوت نماز وتر را بیان کنیم و این نکات اضافی را در صورت لزوم در جلسه دیگر یا بعد از جلسه به افرادی که خواهان آن هستند ارائه بدهیم. آموزش تدریجی و آسان، سبب می­شود که وقتی فرد با عملی انس گرفت و راه افتاد، معمولا خودش گام به گام جلو می­آید.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم اول فرمودند: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا» بعد که مردم مسلمان