امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 103

معاویه و بت

عن ابی وائل قال: کنت مع المسروق بالسلسله فمرت له سفائن فیها اصنام من صُفر تماثیل الرجال فسألهم عنها فقالو: بعث بها معاویه الی أرض السند والهند تباع بها فقال مسروق: لو انی اعلم انه یقتلنی لغرقتها ولکنی أخاف أن یعذبنی ثم یفتننی والله لا أدری أی الرجلین معاویه رجل قد زین له سوء عمله او رجل قد یئس من الآخره فهو یتمتع فی الدنیا؛ (1) ابووائل می گوید: همراه مسروق در آبی بودم از جلوی او کشتی هایی گذشت که بت و تمثال مردان را حمل می کرد. مسروق از آن ها سؤال کرد. گفتند: این ها را معاویه برای فروش به چین و هند فرستاد. مسروق گفت: اگر می دانستم که معاویه مرا می کشد، حتماً این بت و تمثال ها را غرق می کردم، ولی من می ترسم که او مرا عذاب کند و گرفتارم سازد. به خدا سوگند من نمی دانم که معاویه کدام یکی از این دو است، مردی که سوء عملش برایش زینت داده شده یا مردی که از آخرت مأیوس شده و می خواهد در دنیا بهرمند گردد.

تمام رجال این خبر ثقه و از رجال صحاح سته هستند جز یوسف بن موسی و او از رجال بخاری وسه سنن دیگر است.

(حدث) نا ابن عون عن الحسن قال: کانوا عند معاویه وکان الأحنف فیهم فتکلموا والأحنف ساکت فقال معاویه: أبابحر ما شأنک لا تتکلم قال: أخاف الله إن کذبت وأخافکم إن صدقت؛ (2) نزد معاویه بودند و احنف نیز حضور داشت همه حرف زدند، ولی احنف ساکت بود. معاویه به احنف گفت: چرا تو سخن

نمی گویی؟ گفت: از خدا می ترسم از این که دروغ بگویم و از شما می ترسم از این که راست بگویم.