امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 115

شعیب ارنؤوط به صحیح بودن تمام اسانید این حدیث تصریح کرده است، ولی سپس در مورد این حدیث می گوید: این حدیث با حدیث صحیحین که در آن از ابوهریره وابوسعید و عائشه مطلقا از خواندن نماز پس از عصر نهی شده، مخالف است.

اولاً: چنان که ملاحظه خواهید کرد، شعیب ارنؤوط به روشنی دروغ می گوید؛ زیرا می گوید: از عائشه در نهی مطلق در صحیحین حدیث روایت شده است. حال آن-که چنان که خواهد آمد، در «صحیح بخاری» پنج حدیث و در صحیح مسلم نیز چندین حدیث از عائشه وارد شده و بر جواز آن تأکید کرده و حتی قسم یاد کرده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هرگز آن را ترک نکرده اند. ثانیاً: این حدیث امیرالمؤمنین علیه السلام بیان می کند که برخی از صحابه مانند موارد دیگر سخن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را غلط فهمیده و به جامعه ای اسلامی غلط منتقل کرده اند که از این نمونه از ابوهریره، عمر بن خطاب، ابن عمر و... موارد فراوان در کتب حدیثی اهل سنت ثبت شده است. ثالثاً: کسی در برابر نقل حدیث امیرالمؤمنین علیه السلام به نقل دیگران روی آورد، از دروازه علم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روی گردانده و بنابر حدیث ثقلین، قطعاً به گمراهی قدم گذاشته است، چه رسد در این موضوع که امیرالمؤمنین علیه السلام در آن تنها نخواهند بود.

ابن حجر نیز حدیثی به معنای حدیث فوق از نسائی و ابوداود روایت کرده و سندش را حسن دانسته و گفته است: بنابر این حدیث، منظور از نهی (در احادیث دیگر) از نماز خواندن پس از عصر، یعنی هنگام طلوع و غروب است، نه به معنای این که پس از عصر در کل آن باشد. (1)

همچنین خود بخاری از ابن عمر در تأیید معنای حدیث امیرالمؤمنین علیه السلام چنین نقل کرده است: نافع گفت: