امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 172

شواهد دیگر بی اساس بودن این نوع احادیث اخبار ذیل است:

احتمال عمر بن خطاب بر اهل جهنم و منافق بودنش

1. مسروق عن أم سلمه قالت: دخل علیها عبدالرحمن بن عوف فقال: یا أمه قد خفت ان یهلکنی کثره مالی انا اکثر قریش مالا. قالت: یا بنی انفق فانی سمعت النبی یقول: من اصحابی من لا أراه ولا یرانی بعد ان أموت ابدا. قال: فبلغ ذلک عمر فأتاهما یشتد او یسرع فقال: أنشدک الله انا منهم؟ قالت: لا ولا أبرئ بعدک احدا ابدا؛ (1) عبدالرحمن بن عوف به ام المؤمنین ام سلمه وارد شد و گفت: ای مادر، می ترسم که کثرت مالم مرا هلاک کند و من از هر قریشی ثروتم بیشتر است. ام سلمه گفت: ای فرزندم، انفاق کن. همانا من از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که فرمود: از اصحابم کسانی هستند که بعد از مرگم من آن ها را نمی بینم وآن ها نیز مرا نخواهند دید. این خبر به عمر بن خطاب رسید و او با عجله به نزد آن ها رفت و گفت: تو را به خدا سوگند می-دهم، (بگو) آیا من نیز از آن ها هستم؟ گفت: نه و بعد از تو هرگز من کسی را تبرئه نخواهم کرد.

این حدیث را مسروق و شقیق بن سلمه روایت کرده اند و هیثمی دو سند از این حدیث را و شعیب ارنؤوط در حاشیه «مسند احمد» در همه چهار مورد و عبدالغفور بلوچی در حاشیه «مسند بن راهویه» و البانی سند این حدیث را صحیح دانسته اند.

2. ان عمر قال: یا حذیفه بالله انا من المنافقین؟ قال: لا ولا اومن منها احدا بعدک؛ (2) عمر