امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 173

بن خطاب حذیفه را سوگند داد و سؤال کرد: آیا من از منافقین هستم؟ حذیفه گفت: نه و من بعد از تو کس دیگری را مبراء نخواهم کرد.

3. در خبر دیگر حذیفه می گوید: مات رجل من المنافقین فلم أصل علیه، قال: فقال عمر: ما منعک أن تصلی علیه؟ قال: قلت: إنه منهم. فقال: أباللّه منهم أنا؟ قلت: لا. فبکی؛(1) مردی از منافقین از دنیا رفت و من برای او نماز نخواندم. عمر بن خطاب به من گفت: چرا بر او نماز نخواندی؟ گفتم: او از منافقین است. عمر گفت: تو را به خدا سوگند، آیا من نیز از منافقین هستم؟ گفتم: نه. پس گریه نمود. بوصیری

می گوید: مسدد این خبر را با سند صحیح روایت کرده است.

از این سه حدیث و خبر صحیح به وضوح استفاده می شود که عمر بن خطاب هیچ خبری از آن نوع احادیث که حضرت او را بشارت به بهشت داده باشند، نداشته است و آن احادیث بعدها وضع شده است.

از مجموع آنچه گذشت اصل نداشتن حدیث ابوموسی که بخاری در هفت مورد آن را نقل کرده است، ثابت می شود و همچنین از عدم ذکر حضرت علی علیه السلام در این حدیث استفاده

می شود که این حدیث در مقام جلب رضایت معاویه و یا یکی از خلفای بنی امیه وضع شده است. البته احادیث زیادی هم در کتب روایی وارد شده که در آن همه چهار خلفا ذکر شده اند وآن ها نیز همین مشکلات و اشکالات مشابه دیگر را نیز دارند که در تاریخ ثبت شده است.

همچنین امام بخاری از ابو موسی در صحیحش در فضائل اشعری ها نیز احادیث روایت کرده و حتی روایت کرده که گویا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموده باشند: اشعری ها از من هستند و من از آن ها. (2) همچنین حضرت قسم یاد کرده اند که کار اشعری ها را انجام ندهند، ولی بر خلاف سوگند خود،