امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 191

إِنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ)؛ (1) زمانی که عبدالله بن ابی از دنیا رفت عبدالله فرزند رهبر منافقین به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و حضرت پیراهن خود را به او داده فرمودند که بر آن کفن کند سپس حضرت ایستادند که بر وی نماز بخوانند عمر بن خطاب از دامن آن حضرت گرفت و گفت: بر وی نماز می خوانی حال آن که او منافق است و خداوند تو را از استغفار بر آن ها نهی کرده است. حضرت صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: خداوند مرا مخیر کرد و فرمود: «چه برای آن ها استغفار کنی و چه نکنی و اگر هفتاد بار هم استغفار برای آن ها بکنی باز هرگز خداوند آن ها را نخواهد بخشید» به زوری من بیش از هفتاد بار برای وی استغفار خواهم کرد. حضرت بر وی نماز خواند و ما نیز همراه او نماز خواندیم و سپس آیه ای منع از نماز برای منافقین نازل شده.

الفاظ این خبر تناقضات متعدد دارد و تناقض خود دلیل بر بی اساسی خبر است مانند: 1. عبدالله بن ابی منافق خودش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را دعوت کرد و گفت که در حق او طلب استغفار کنند. 2. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم وقتی ابن ابی مریض شد برای عیادت او آمدند و او از حضرت خواست بر او منت گذاشته او را در پیراهنشان کفن کنند و بر او نماز بخوانند. 3. عمر گفت: خدا تو را از نماز خواندن بر آن ها نهی کرده. 4. گفت: تو را از استغفار کردن بر آن ها نهی کرده. 5. عمر گفت: برای او نماز می خوانی حال آن که او فلان روز چنین و چنان گفت. 6. بر او نماز می خوانی حال آن که خدا تورا از نماز نهی کرده.