امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 239

کرده است.

این تنها برخی روایات در این موضوع است که همگی همکاری و رضایت نسبت به ظلم این حاکمان ظالم را به شدت مذمت کرده است و با این وجود چگونه ممکن است به هر روایت امثال زهری اعتماد کرد و دین را از او اخذ نمود!

زهری و دلبستگی به دنیا

عمر بن عبد العزیز زهری را فرا خواند، ولی زهری کوتاهی نمود. عمر به او گفت: ای پسر شهاب اگر غیر ما (یعنی حاکمان ظالم) تو را فرا می خواند، کوتاهی نمی کردی... و من تو را بنده دنیا یافتم. (1)

سفیان بن عیینه قال: قالوا للزهری: لو جعلت آخر عمرک تقیم بالمدینه فی مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم تجلس إلی عمد من عمدها وتفتی الناس فقال: إنی لو فعلت ذلک وطئ الناس عقبی ولا ینبغی لی أن أفعل ذلک حتی أزهد فی الدنیا وأرغب فی الآخره؛(2) به زهری گفتند: کاش آخر عمرت را در مدینه می ماندی و در مسجد مدینه درس و کرسی فتوا به خود اختصاص می دادی! زهری گفت: من اگر چنین کنم، مردم پشتم راه می افتند و سزاوار نیست که من چنین کاری را انجام دهم، مگر این که از دنیا بپرهیزم و به آخرت رغبت پیدا کنم (و من نمی توانم چنین باشم.)

این خبر با شش سند نقل شده و دلالت می کند که زهری تنها به خاطر دنیا کار می کرده و در فکر آخرت نبوده است.