امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 255

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برای والدین و یا مادرشان نیز تطبیق کرده اند.(1) و حالا معلوم نیست که کدام یک از این اکاذیب را خواهند پذیرفت. هر یک از این اشکالات به تنهایی بی اساس بودن این حدیث را ثابت می کند، چه رسد به مجموع آن.

ولی واقع این است که این آیه در سوره توبه است و قطعاً سال ها پس از وفات ابوطالب نازل شده است و برای روشن تر شدن کذب این ادعا که نزول این آیه را در مورد استغفار نمودن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به ابوطالب و یا مادرشان دانسته اند، همین کافی است که روایت کرده اند:

عَنْ عَلِیٍّ، قَالَ: سَمِعْتُ رَجُلا، یَسْتَغْفِرُ لأَبَوَیْهِ وهُمَا مُشْرِکَانِ، فَقُلْتُ: تَسْتَغْفِرُ لأَبَوَیْکَ وهُمَا مُشْرِکَانِ، فَقَالَ: أَلَمْ یَسْتَغْفِرْ إِبْرَاهِیمُ لأَبِیهِ؟ فَذَکَرْتُ ذَلِکَ لِلنَّبِیِّ صلی الله علیه و آله و سلم، فَنَزَلَتْ: مَا کَانَ لِلنَّبِیِّ والَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکِین...؛(2) امیرالمؤمنین علیه السلام شنیدند که مردی برای پدر و مادر مشرکش استغفار می کند. وقتی به او تذکر دادند، گفت: مگر ابراهیم برای پدرش استغفار منمود. امیرالمؤمنین علیه السلام داستان را به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بازگو نمودند، پس این آیه نازل شد... . حاکم، ذهبی وبوصیری این حدیث را صحیح دانسته اند وترمذی، البانی، شعیب ارنؤوط و سلیم حسین اسد حسن دانسته اند.