امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 297

امام بخاری و کتمان غربت ابوذر و تبعید او

حدثنا علی سمع هشیما أخبرنا حصین عن زید بن وهب قال: مررت بالربذه فإذا أنا بأبی ذر فقلت له: ما أنزلک منزلک هذا؟ قال: کنت بالشام فاختلفت أنا ومعاویه فی {الذین یکنزون الذهب والفضه ولا ینفقونها فی سبیل الله}. قال معاویه: نزلت فی أهل الکتاب فقلت: نزلت فینا وفیهم فکان بینی وبینه فی ذاک وکتب إلی عثمان یشکونی فکتب إلی عثمان أن أقدم المدینه فقدمتها فکثر علی الناس حتی کأنهم لم یرونی قبل ذلک فذکرت ذاک لعثمان فقال لی: إن شئت تنحیت فکنت قریبا. فذاک الذی أنزلنی هذا المنزل ولو أمروا علی حبشیا لسمعت وأطعت؛(1) ابن وهب می گوید: از ربذه عبور کردم و ابوذر را دیدم و به او گفتم: چه چیز تو را به این جا آورد؟ گفت: در شام بودم و با معاویه بر سر این آیه: «کسانی که طلا ونقره را زخیره می کنند و آن را در راه خدا انفاق نمی کنند آن ها را به عذاب دردناک بشارت بده» اختلاف کردیم. معاویه گفت: این آیه در مورد اهل کتاب است و من گفتم: در مورد ما و آن ها نازل شده است و معاویه این مطلب را به عثمان نوشت و عثمان به من نوشت که به مدینه بیا. پس من به مدینه برگشتم و مردم شروع کردند فراوان علیه من حرف زدن گویا که آن ها قبل از آن مرا ندیده بودند. این برخورد مردم را به عثمان گفتم و او گفت: اگر خواستی مردم را از این برخورد باز می دارم و نزد من خواهی بود، و این چیزی است که مرا به

این جا آورد، و اگر یک فرد حبشی را نیز امیر من قرار دهند گوش می دهم واطاعت می کنم.

در این حدیث علت کوچ کردن ابوذر غفاری به ربذه اختلاف او با مردم و انکار مردم حرکت و عملکرد او را معرفی شده است. و این خبر اولا با اخبار مسلم در این که