امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 348

صاحبی فان الله عزوجل بعثنی بالهدی ودین الحق فقلتم کذبت وقال أبوبکر صدقت ولو لا أن الله عز وجل سماه صاحبا لاتخذته خلیلا ولکن اخوه لله ألا فسدوا کل خوخه إلا خوخه ابن أبی قحافه؛ (1) این خبر نیز همان داستان برخورد ابوبکر و عمر و... است، ولی عباراتش تا حدودی فرق دارد و آن را طبرانی در معجم و هیثمی از او از ابن عمر روایت کرده اند و هیثمی گفته است: رجالش رجال صحیح است.

در این خبر چند لفظ دیگر اضافه شده است: 1. ابوبکر و عمر با هم به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رفتند، 2. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به عمر تذکر دادند، 3. عمر گفت: هر باری که از من طلب بخشش کرد من برای او طلب بخشش کردم، 4. عمر گفت: کسی پس از شما محبوب تر به من از ابوبکر نیست، 5. ابوبکر نیز چنین سخنی را در مورد عمر گفت،

6. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: مرا در مورد صاحبم آزار ندهید، 7. اگر خداوند او را صاحب من نخوانده بود، من او را خلیلم قرار می دادم، 8. تمام دریچه ها به جز دریچه ای ابوبکر بر مسجد را ببندید.

این خبر بر اضطراب و تناقض این داستان می افزاید.

اما سند این خبر:

عبد الرحمن بن عبدالله بن عمر: یحیی و ابن عدی او را ضعیف خوانده-اند. احمد گفته است: حدیثش هیچ ارزشی ندارد، حدیثش را پاره کردیم، ابتدا از او حدیث شنیدم، سپس او را ترک کردیم. قاضی مدینه بود، و کذاب بود، احادیثش را از دیر زمان پاره کردیم. بخاری او را ضعیف خوانده و نسائی متروک الحدیث دانسته است.(2) سپس ابن عدی احادیث متعدد از منکرات او را ذکر کرده و از جمله حدیث مورد بحث ما را