امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 429

از مخالفت با آن ها در تخلفاتشان از احکام اسلامی، منصرف کند، چه خواهد بود و چگونه انسان هایی می توانند با چنین افراد همکاری و همراهی داشته باشند و آن ها نیز بر وی اعتماد داشته و او را امین خود قرار داده اند! .

نهی عمر بن خطاب از نقل حدیث و متهم بودن ابوهریره نزد وی

ابوهریره می گوید: حدیث من به عمر رسید. مرا احضار کرد و گفت: آیا در منزل فلانی همراه ما با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم حضور داشتی؟ گفتم: متوجه شدم که چرا سؤال می کنی. عمر گفت: چرا؟ گفت: همانا رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آن روز فرمود: هر که عمدا به من دروغ بست جایگاهش را در جهنم آماده سازد. عمر گفت: اگر چنین نیست برو و حدیث نقل کن.(1)

محقق مسند ابن راهویه گفته است: این سند ضعیف است، ولی این داستان از طرق دیگر ثابت است.

از این حدیث اولا به روشنی استفاده می شود که عمر بن خطاب ابوهریره را متهم به جعل حدیث می دانسته است. ثانیاً: این که خلیفه دوم گفته باشد: اگر چنین نیست برو روایت کن. بدون شک کذب است و برای توجیه احادیث ابوهریره به حدیث اضافه شده است؛ زیرا آن با مسلمات تاریخ که حتی از خود ابوهریره روایت شده که عمر بن خطاب به او اجازه نقل حدیث نمی داد، مخالف است که به چند نمونه اشاره می کنیم:

1. ابوهریره می گوید:

أفإن کنت محدثکم بهذه الأحادیث وعمر حی أما والله إذا لألفیت المخفقه ستباشر ظهری؛(2) گمان می کنید اگر عمر زنده بود من می توانستم این احادیث را برای شما بازگو کنم، به خدا سوگند اگر چنین می کردم (تازیانه عمر) به پشتم