امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 462

علی الیسری وشبک بین أصابعه ووضع خده الأیمن علی ظهر کفه الیسری وخرجت السرعان من أبواب المسجد فقالوا: قصرت الصلاه؟ وفی القوم أبوبکر وعمر فهابا أن یکلماه وفی القوم رجل فی یدیه طول یقال له ذوالیدین قال یا رسول الله أنسیت أم قصرت الصلاه؟ قال (لم أنس ولم تقصر). فقال (أکما یقول ذوالیدین). فقالوا: نعم فتقدم فصلی ما ترک ثم سلم ثم کبر وسجد مثل سجوده او أطول ثم رفع رأسه وکبر ثم کبر وسجد مثل سجوده او أطول ثم رفع رأسه وکبر. فربما سألوه ثم سلم؟ فیقول نبئت أن عمران بن حصین قال ثم سلم؛(1) در این حدیث ابوهریره می گوید: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برای ما نماز ظهر یا عصر را دو رکعت خواند و گویا که غضبناک باشد به چوبی که در مسجد بود تکیه زد. من با سرعت خارج شدم و اصحاب گفتند: نماز قصر خوانده شد. ابوبکر و عمر نیز حاضر بودند و از سخن گفتن با آن حضرت کندی کردند. در بین مردم مردی به نام ذویدین بود و او گفت: ای رسول خدا، آیا فراموش کردی یا نماز را قصر خواندی؟ حضرت صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: نه فراموش کردم و نه قصر خواندم. سپس از مردم سؤال کردند و آن ها سخن ذویدین را تصدیق کردند و حضرت دو رکعت دیگر خوانده، سلام دادند.

این داستان را احمد در مسندش از شعیب بن مطیر از پدرش از ذویدین روایت کرده است و شعیب ارنؤوط و هیثمی سند آن را به خاطر معدی بن سلیمان تضعیف کرده اند و شعیب و پدرش نیز ضعیف و مجهول هستند.(2) همچنین این حدیث را چند نفر از تابعین که از ابوهریره حدیث روایت کرده اند، مرسل نیز روایت کرده اند. و این خبر