امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 517

یؤذنه بالصلاه فقال: مروا أبابکر فلیصل بالناس. فقالت عائشه: یا رسول الله إن أبا بکر رجل رقیق حصر ومتی لا یراک یبکی والناس یبکون فلو أمرت عمر یصلی بالناس؟ فخرج أبوبکر فصلی بالناس فوجد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم من نفسه خفه فخرج یهادی بین رجلین ورجلاه تخطان فی الأرض فلما رآه الناس سبحوا بأبی بکر فذهب لیستأخر فأو ما إلیه النبی أی مکانک. فجاء رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فجلس عن یمینه وقام أبوبکر وکان أبوبکر یأتم بالنبی والناس یأتمون بأبی بکر. قال ابن عباس: وأخذ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم من القراءه من حیث کان بلغ أبوبکر؛(1)

ابن عباس می گوید: زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مریض شدند آن مریضی که بر اثر آن از دنیا رفتند در منزل عائشه بودند وفرمودند: علی را به نزد من فرا خوانید. عائشه گفت: ای رسول خدا، ابوبکر را به نزد تو فرا می-خوانیم، حفصه گفت: ای رسول خدا، عمر را به نزد شما فرا می خوانیم وام الفضل گفت: عباس را فرا

می خوانیم وحضرت گویا فرموده اند: فرا خوانید. وقتی این سه نفر حاضر شدند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم سر مبارک را بلند کردند ودیدند که علی حضور ندارد، پس سکوت کردند و چیزی نفرمودند. عمر گفت: از نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برخیزید (وخارج شوید). سپس در ادامه همان حدیث مورد بحث وارد شده است. شعیب ارنؤوط سند این حدیث را صحیح و البانی حسن دانسته است.

6. ارقم بن شرحبیل می گوید:

عن الارقم بن شرحبیل قال سألت ابن عباس اوصی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم؟ قال لا قلت فکیف کان ذلک قال قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ابعثوا إلی علی فادعوه فقالت عائشه لو بعثت