امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 518

إلی أبی بکر وقالت حفصه لو بعثت إلی عمر فاجتمعوا عنده جمیعا فقال رسول الله: انصرفوا فان تک لی حاجه أبعث إلیکم فانصرفوا وقال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم آن الصلاه قیل نعم قال فأمروا أبا بکر لیصلی بالناس فقالت عائشه انه رجل رقیق فمر عمر فقال مروا عمر فقال عمر ما کنت لاتقدم وأبوبکر شاهد فتقدم أبوبکر ووجد رسول الله خفه فخرج فلما سمع أبوبکر حرکته تأخر فجذب رسول الله ثو به فأقامه مکانه وقعد رسول الله فقرأ من حیث انتهی أبوبکر؛(1) آیا رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم وصیت فرمود. ابن عباس گفت: نه. او گفت: چگونه ممکن است. ابن عباس گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: کسی را به سوی علی بفرستید و او را فرا خوانید. عایشه گفت: کاش به سراغ ابوبکر کسی را می فرستادی و حفصه گفت: کاش به سراغ عمر کسی را می فرستادی. پس ابوبکر و عمر حاضر شدند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به آن ها فرمودند: برگردید اگر حاجتی به شما داشته باشم به سراغتان خواهم فرستاد و آن ها برگشتند. سپس حضرت سوال کردند که وقت نماز شد؟ گفتند: آری، فرمودند: ابوبکر را امر کنید به مردم نماز بخواند... . این سند حسن است و قبلی این را تأیید می کند.

7. ام المؤمنین عائشه می گوید:

عن إبراهیم عن علقمه والأسود عن عائشه قالت: قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم وهو فی بیتها لما حضره الموت: ادعوا لی حبیبی فدعوت له أبا بکر فنظر إلیه ثم وضع رأسه ثم قال: ادعوا لی حبیبی فدعوا له عمر فلما نظر إلیه وضع رأسه ثم قال: ادعوا لی حبیبی فقلت: ویلکم ادعوا له علی بن أبی طالب فوالله ما یرید غیره فلما راه أفرد الثوب الذی کان علیه ثم أدخله فیه فلم یزل یحتضنه حتی قبض ویده علیه؛ (2) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم زمان رحلت خود فرمودند: حبیبم را به حضور من فرا خوانید، پس من ابوبکر را صدا کردم و حضرت به ابوبکر نگاه کرد و سرش را