امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 618

بن عثمان.(1) 10. عبدالله بن عباس.(2) 11. عبدالرحمن بن عوف.(3) و این تنها برخی نمونه در این رابطه است که در تاریخ نمونه های فراوان از غیر این افراد نیز ثبت شده است.

تمام این اخبار بیان گر این واقعیت هستند که عمر بن خطاب از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فاصله داشته و ملازم همیشگی آن حضرت نبوده است و همچنین دیدگاه

امیرالمؤمنین علیه السلام نسبت او از اخبار فوق روشن می گردد و مضافاً بر این که بخاری از مسور بن مخرمه چنین روایت کرده است:

پشیمانی خلیفه دوم در دم مرگ از برخوردش با اهل بیت علیهم السلام

وقتی عمر بن خطاب ضربت خورد در بستر مرگ درد می کشید و بی تابی می-کرد. ابن عباس به او وارد شد و او را تعریف وتمجید نمود عمر بن خطاب در جواب گفت: جزع و بی تابی که در من می بینی این به خاطر تو و اصحابت است، به خدا سوگند اگر همه زمین طلا بشود و در اختیار من باشد قبل از این که خدا را ملاقات کند جهت نجات از عذاب خداوند آن را فدا می کردم. (4)

این حدیث به روشنی بیان می کند که عمر بن خطاب در دم مرگ اعمال و رفتار خود با اهل بیت علیهم السلام را مشاهده می کرد و به خاطر آن بی تابی می نمود و آرزو داشت همه زمین طلا بشود و در اختیار او باشد و با فدا کردن آن در راه خدا از عاقبت رفتار خود با اهل بیت علیهم السلام نجات پیدا کند.

آیا با وجود این همه، امکان دارد که امیرالمؤمنین علیه السلام چنین سخنی گفته باشند!

1- سنن أبی داود، ج 2، ص 215، ح 2031؛ سنن ابن ماجه، ج 2، ص 1040، ح 3116.
2- مصنف عبد الرزاق، ج 7، ص 352، ح 13449؛ در المنثور، ج 7، ص 442.
3- مسند أحمد، ج 1؛ ص 190، ح 1655؛ احادیث المختاره، ج 3، ص 97، ح 899.
4- صحیح بخاری، کتاب فضائل الصحابه، باب: مناقب عمر بن الخطاب، ج 3، ص 1350، ج3692؛ علل دارقطنی، ج 2، ص 212، ح 227.