امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 642

أعلم مرتین.(1) سلمه ابن ازرق می گوید: من در بازار نزد ابن عمر نشسته بودم، پس جنازه ای را آوردند که زنها بر آن گریه می کردند. ابن عمر این را عیب دانست و آن زنها را زجر نمود و بر سر آنها داد زد. سلمه گفت: ای اباعبدالرحمن این گونه مگو و من شهادت می دهم بر ابوهریره شنیدم که او می گفت: از پیش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم جنازه ای را عبور دادند در حالی که من وعمر بن خطاب همراه آن حضرت بودیم وزنها بر آن گریه می کردند. پس عمر آن ها را کتک زد و بر سر آن ها فریاد زد تا از گریه باز ایستند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ای عمر، آن ها را به حال خودشان واگزار، همانا چشم اشک می ریزد وقلب مصیبت زده وعهد قریب است. گفتند: تو خودت شنیدی که او این سخن را می گفت؟ گفت: آری. ابن عمر دو مرتبه گفت: خدا ورسولش داناترند.

احمد شاکر سند این خبر را صحیح دانسته است و شعیب ارنؤوط استدلال او را بر صحت این خبر نقل کرده و آن را رد نکرده است.

عن أبی هریره قال: خرج النبی صلی الله علیه و آله و سلم علی جنازه ومعه عمر بن الخطاب. فسمع نساء یبکین فزبرهن عمر فقال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: یا عمر! دعهن فإن العین دامعه، والنفس مصابه، والعهد قریب؛(2) ابوهریره می گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای تشییع جنازه ای خارج شدند وعمر نیز همراه آن حضرت بود. وعمر شنید که زنها گریه می کنند، پس عمر آن ها را با تندی منع کرد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ای عمر! آن ها را به حال خودشان واگزار. همانا چشم اشک می ریزد وقلب مصیبت زده وعهد نزدیک است. حاکم و ذهبی سند این خبر را صحیح دانسته اند.