امام بخاری و جایگاه صحیحش صفحه 682

11. مروان، پاره ای از لعنت خداوند متعال و پنهان سازی آن

عن یوسف بن ماهک قال: کان مروان علی الحجاز استعمله معاویه فخطب فجعل یذکر یزید بن معاویه لکی یبایع له بعد أبیه فقال له عبد الرحمن بن أبی بکر شیئا فقال: خذوه فدخل بیت عائشه فلم یقدروا فقال مروان: إن هذا الذی أنزل الله فیه {والذی قال لوالدیه أف لکما أتعداننی}. فقالت عائشه من وراء الحجاب: ما أنزل الله فینا شیئا من القرآن إلا أن الله أنزل عذری؛ (1) مروان حاکم مدینه از جانب معاویه بود. روزی خطبه خواند ویزید بن معاویه را ذکر کرد و می خواست برای وی برای پس از معاویه بیعت بگیرد. عبدالرحمن بن ابی بکر به مروان مطلبی گفت. پس مروان گفت: او را بگیرید، ولی او وارد منزل عائشه شد و نتوانستند او را بگیرند. پس مروان گفت: او کسی است که خدا در مورد او چنین نازل فرموده است: «وکسی که به والدینش اف گفت». پس عائشه از پشت حجاب گفت: خداوند هیچ آیه ای در قرآن در مورد ما نازل نکرده است، مگر عذر من.

بخاری در این خبر خیلی پنهان کاری کرده که به حقیقت آن در خبر زیر توجه خواهید کرد.

محمد بن زیاد قال: لما بایع معاویه لابنه قال مروان: سنه أبی بکر وعمر فقال عبد الرحمن بن أبی بکر: سنه هرقل وقیصر. فقال مروان: هذا الذی أنزل الله فیه «والذی قال لوالدیه أف لکما» فبلغ ذلک عائشه فقالت: کذب والله ما هو به ولو شئت ان أسمی الذی أنزلت فیه لسمیته ولکن رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم لعن (ابا) مروان ومروان فی صلبه فمروان فضض من لعنه الله؛ (2) وقتی معاویه به فرزندش