تفسیر متقین در قرآن و حدیث صفحه 14

الف) وحی به زنبور عسل

«وَ اَوْحی رَبُّکَ اِلی النَّحلِ؛ پروردگارت به زنبور عسل وحی کرد». وحی در اینجا به عنوان یک امر غریزی و فطری نسبت به زنبور عسل مطرح می شود؛ زنبور عسل به موجب فطرت، راه خود را طی می کند و از طریق غریزه خود، راهنمایی می شود.(1) عسل زنبور، بهترین خوراک و شفاءبخش دردهاست.

ب) وحی به امور آسمان­ها

«وَ اَوْحی فی کُلِّ سَماءٍ اَمْرَها؛ و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد».(2)

ج) وحی شیاطین به دوستان خود

«وَاِنَّ الشَّیاطِینَ لَیوحُونَ اِلی اَولِیائِهِمْ؛(3) و در حقیقت شیطانها به دوستان خود وسوسه می کنند». در این آیه خطاب شیاطین به اولیاءشان با عنوان وحی مطرح شده است».

د) وحی به مادر حضرت موسی علیه السّلام

«وَاَوحَینا اِلی اُمِّ مُوسی؛(4) و ما به مادر موسی علیه السّلام وحی کردیم».

در اینجا خداوند متعال به غیر پیامبر که مادر موسی است، وحی کرده است. البته محور وحی خطاب به پیامبران است و حقایق و مسائل از طریق وحی به پیامبران ابلاغ شده است؛ مانند «نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیکَ اَحْسَنَ القَصَصِ بِمااَوْحَینا

1- نحل: 68.
2- فصّلت: 12.
3- انعام: 121.