تفسیر متقین در قرآن و حدیث صفحه 280

ایمان متقین به غیب

پیامبرصلی الله علیه وآله به علم الیقین و عین الیقین رسیده است. لذا گفتار حضرت مثل قرآن حجت خواهد بود.

کَلّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیقِین * لَتَرَوُنَّ الْجَحِیم * ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَینَ الْیقینایمان پیامبرصلی الله علیه وآله بر اساس شهود است. ولی ایمان مؤمنان، ایمان به غیب است. آنان چیزی را از غیب نمی بینند، بلکه با برهان عقلی محض و نقلی معتبر سخن معصوم به چیزی جزم و یقین پیدا می کنند و به آنها ایمان می آورند، سپس اگر کسی مانند حارثه بن مالک موفق به دیدار بهشت و جهنم شود(1) و بعد از عَرضه بر معصوم به آن ایمان آورد، به مشهود ایمان آورده است، نه به غیب. جریان ایمان حارثه مورد تحسین و تأیید پیامبرصلی الله علیه وآله واقع شد.

منظور از اَلمُؤْمِنُون در این آیه یاران خاصّ پیامبرست که مانند پیامبرصلی الله علیه وآله به خدا و ملائکه، کتب آسمانی و فرشتگان ایمان آورند و درهیچ مرحله ای پیامبرصلی الله علیه وآله را تنها نگذاشتند، به جهت همین همراهی تنگاتنگ از «ایمان» آنها به فعل ماضی گذشته یاد شده است.

کُلٌّ مَنْ آمَنَ بِاللهِ و بعد آن اَلمُؤْمِنُونَ،همۀ مؤمنان را شامل نمی شود؛ زیرا از مؤمنانی که هنوز به دنیا نیامده اند با فعل مضارع آینده یاد می شود.(2)

درباره چگونگی آگاهی پیامبران به پیامبری خود روایات فراوان وجود