تفسیر متقین در قرآن و حدیث صفحه 48

سِرِّ اختصاص مالِکیت به روز جزا

اسماءِ حسنای «الله» ، «رب» ، «الرَّحمن» و«الرَّحیم» به حصر «حمد» برای خداوند رحمان اختصاص دارد، پس حمد و ستایش انحصار به ذات اقدس الهی خواهد د اشت. حقیقتاً حمد فقط برای خدا شایسته هست و امّا حصر مالکیت به «یوم الدین» به جهت خروج شمس از حجاب اُفُق تَعَینات می باشد و دیگر شب و روز و یومی «جز یوم الدین» وجود ندارد. هر موجودی از موجودات در ظلّ اسم مناسب خود، فانی می شود و چون نَفخَه صور دمیده گردد از آن اسم ظهور پیدا می کند و با توابع آن اسم قرین گردد. «فَرِیقٌ فی الجَنَّهِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ؛ گروهی در بهشت و گروهی در آتش اند».(1) در قیامت مالکیت های اعتباری وجود ندارد و در عرصه ی ظهور قیامت، یک حاکم و یک مالک به همه ی امور حاکم است و قدرت نمایی می فرماید.

«وَما بِکُم مِن نِعمَهٍ فَمِنَ اللّه؛ همه ی نعمت ها با واسطه یا بی واسطه از آن خداست، پس او مالک یوم الدین است. در دنیا مالکیت برای رسیدن به کمال برای افراد بشر به صورت اعتباری وجود داشت و دارد، ولی در آخرت مالکیت و حاکمیت به هیچ عنوان برای غیر خدا امکان ندارد.

قُلْ مَنْ رَبُّ السَّماواتِ وَالْاَرْضِ قُلِ اللّهُ؛ به مشرکان بگو خالق آسمان ها و زمین کیست؟ خود بی درنگ بگو: خدای یکتاست.(2) در دنیا مُلک و مَملوُک مالِ مولا است و درآخرت این معنا به صورت جامع و کامل فقط برای خداست.