تفسیر متقین در قرآن و حدیث صفحه 82

رحمت الهی خواهد بود.

فلسفه خلود متقین در بهشت

پرسش این است که آیا اعمال مؤمنین و متقین آن قدر عالی و اعمال مشرکین و منافقین آن قدر بد و سنگین هستند که هر دو گروه به طور دائمی در بهشت و جهنم می باشند؟

در پاسخ به این پرسش دلایل و روایات فراوانی وجود دارد که به یک روایت در اینجا اشاره می کنیم. امام صادق علیه السّلام راجع به مؤمن و اهل جهنم فرمودند: «اِنَّما خُلِدَ اَهْلُ النّارِ، فِی النّارِ، لِاَنَّ نِیاتَهُمْ کانَتْ فِی الدُّنْیا أَن لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا اَنْ یعصُوا الله اَبَداً وَ اِنَّما خُلِّد اَهْلُ الجَنَّه فِی الْجَنَّهِ کانَتْ فِی الدُّنْیا أَنْ لَو بَقُوا فِیها، آن یطیعوا اللهَ اَبَدا».(1)

خلاصۀ پیام کلام امام علیه السّلام این است که اگر اهل جهنم دائم در دنیا بودند، نیت و اعمال آنان معصیت بود و اهل بهشت اگر دائم دردنیا می ماندند، نیت آنها انجام دستورات خدا و اعمال خیر بود. بر فرض آن که مؤمنین و مشرکین به دنیا برگردند، همچون گذشته راهشان را ادامه خواهند داد. دلیل روشن وجود دارد که مشرکین و منافقین با حجت های الهی و کتب آسمانی دشمنی و مبارزه کردند و اهل ایمان با تمام وجود به فرمان و دستورات خداوند عمل نموده و با دشمنان خداوند جهاد نمودند و جهاد می نمایند.