اندیشه سیاسی، اجتماعی امام خمینی رحمه الله صفحه 166

از منظر امام، پیامبر اکرم از لذایذ دنیا بهره می بردند و از دنیا فرار نمی کردند؛ والا آیه لَکُمْ فِی رَسُولِ اللّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ 1 معنا نداشت. از نظر امام، اقوالی مثل اندرون از طعام خالی دار تا در آن نور معرفت بینی؛ دنیا را به اهل آن واگذار، خانه آخرتت را آباد کن؛ دنیا دار محنت و فقر مؤمن است (الفقر فخری) و آخرت بهشت مؤمن است... اگر بدون ملاحظه دنیا و به طور مطلق گفته شود، انحراف از اسلام اصیل است و در نتیجه چنین فکری «یک آدم مقدس، یک آدم مذهبی است؛ یک آدمی است که اگر نفتش را هم ببرند، حرفی نمی زند و می گوید: بردن مال دنیا چه ارزشی دارد» (1)

بی شک تکیه افراطی بر بعد معنوی دین در غرب، موجب تقویت اندیشه فردگرایی شده؛ ازاین رو، الآن مهم ترین مشکل جامعه لیبرالی از بین رفتن روحیه جمع گرایی در امور سیاسی اجتماعی و فردگرایی افراطی است؛ به همین علت در سال های اخیر به اندیشه اگزیستا نسیالیسم، مکاتب هایدگری، معنویت هندوئی و بودایی توجه شده است.

8. تلقی غلط از تهذیب نفس و اخلاق

گاهی گفته می شود: صحبت از مظالم و مفاسد افراد حکومتی از اخلاق اسلامی به دور است و موجب غیبت کردن می شود که مساوی با خوردن گوشت برادر مسلمان است. چنین تلقی ای از اسلام مانع فعالیت سیاسی و باعث جدایی دین از سیاست می شود؛ البته این مسئله در جهان اسلام ریشه تاریخی هم دارد؛ امام غزالی در خصوص لعن به قاتلان امام حسین می گوید: چون معلوم نیست،